Met dit optreden in een volledig uitverkocht Kunstencentrum België bewijst CocoRosie eens te meer dat het een op zijn zachtst uitgedrukt eigenaardige groep is. Backstage doet de entourage van hoofdact Devendra Banhart zich tegoed aan wijn en bier en zorgt zo voor een hallucinante sfeer die het midden houdt tussen prettig gestoord en ernstig LSD-verslaafd. Op het podium tonen de zusjes Sierra en Bianca Casady hún universum, waarin speelgoed, rollenspel en andere kunsten een belangrijke rol spelen. Het resultaat was een zeer bevreemdende avond, maar met onmiskenbaar twee eigen stemmen in de muziekwereld.
Hoe apart CocoRosie ook klinkt, vergelijkingen met grootheden als Billie Holiday of Portishead worden toch getrokken. Sierra, gitariste en vocaliste, (ook wel: de zwartharige) ziet deze beïnvloeding echter anders. "Muzikanten hebben altijd de neiging om zichzelf te vergelijken met andere muzikanten. Bianca en ik luisteren echter weinig naar muziek. We zijn zeker geen muziekkenners. Bianca bijvoorbeeld is vooral geïnteresseerd in literatuur, zoals poëzie en biografieën van schrijvers, maar ook in schilder- en tekenkunst of modeontwerpen. Muziek is dus voor ons nooit een obsessie geweest in de betekenis van "muzikale beïnvloeding". Er zijn wel bands rondom ons die ons tegenwoordig beïnvloeden, zoals Diane Cluck, Devendra Banhart (tevens de partner van Bianca, GZ) of Antony (met wie ze in november ook optreden in de Ancienne Belgique, GZ), maar we bekijken onszelf vooral als artiesten die hun inspiratie halen uit het leven zelf en uit andere kunsten, dingen die dus niet noodzakelijk muziek zijn." Ook op het podium brengen de dames deze visie in praktijk. Projecties van schilderijen en promiscue tekeningen begeleiden hun naïeve muziek. Bij één van de nieuwe nummers, '1910' vermelden ze dat het geïnspireerd is door Jean Genet, een Franse toneelschrijver van midden vorige eeuw. Toch eindigt dit niet in elitair arty-farty gezwam.
CocoRosie is zeker geen muziek voor de "happy few". "We geloven niet in genres. We vinden termen als "folk" of "jazz" te beperkend. We beschouwen ons wel als "indie", maar dat betekent niet dat we niet zoveel mogelijk mensen willen bereiken. We willen vooral ons eigen ding doen, zonder beperkingen. Hoe meer mensen ons goed vinden, hoe beter." Nummers als 'Good Friday' of 'By Your Side' laten zien dat CocoRosie moeiteloos het publiek bij het nekvel kan grijpen. De unieke, charmante samenzang van de zusjes in combinatie met de vele speelgoedgeluiden overbruggen moeiteloos de kloof tussen elitair en universeel mooi. Ook van enige politieke boodschap zijn de dames niet wars. "We zijn zeker beïnvloed door de brede historische context en dan vooral die in Amerika. 'Jesus Loves Me' ("Jesus loves me, but not my wife / not my nigger friends, nor their nigger lives", GZ) is daar een goed voorbeeld van." In dat socio-politieke kader moet men ook de achtergrondprojecties van playmobil-indianen plaatsen. Een detail, maar toch een statement. CocoRosie is meer dan hun lieflijke en naïeve imago doet vermoeden. Fans van Amerika zijn het dan ook niet meteen. "Er is wel een 'vibe' in New York, maar de rest van Amerika is niet meteen ons ding. Pas als ik in Europa ben voel ik me echt vrij."
Zo eigenaardig als hun muziek is, zo bevreemdend staat de groep ook op het podium. Hun line-up moet wel ongeëvenaard zijn. Naast de twee feeërieke zusjes is er ook nog Spleen, een beatboxende zwarte Fransman, en een percussioniste die uitsluitend het speelgoed bedient. Alsof dat niet bevreemdend genoeg is, kiezen de zusjes ervoor om met stift een snor of een traan op hun gezicht te tekenen. Het contrast tussen de podiumattitude van de zussen is wel groot: terwijl Bianca zich verlegen eerder op de achtergrond houdt, kiest Sierra resoluut voor de aandacht en zet ze met overdreven pathos en hevig gesticulerend haar teksten kracht bij. "Omdat Bianca zo anders is, ontstaat er een natuurlijk rollenspel telkens als we bij elkaar zijn. De kledij en snor zijn daar gewoon het verlengde van. Zeker op een podium wordt dat extra in de verf gezet." Deze aanpak lijkt te werken. CocoRosie is, anders dan men op basis van de cd zou vermoeden, wel degelijk een livegroep. In combinatie met de aparte podiumsfeer zijn de nummers veel intenser en hebben ze dat tikje extra waardoor ze makkelijker kunnen overtuigen.
Eerder omschreven ze hun album 'La Maison de Mon Rêve' als "capturing a moment in time". Gevraagd naar wat ze hiermee bedoelden, blijkt dat men dit heel letterlijk moet nemen. "'Lyla' is daar een mooi voorbeeld van. Bianca werd op straat aangesproken door een onbekende die haar (verkeerdelijk) aanzag voor een prostituee uit Joegoslavië en haar 100 euro aanbood. Kort daarvoor hadden we de film 'Lilja 4Ever' gezien, die een heel intense indruk op ons had nagelaten. De combinatie van die twee heeft geleid tot de song 'Lyla'. Onze nummers ontstaan heel spontaan. Soms zit ik gewoon wat achter de piano te spelen en schrijft Bianca er een tekst bij. We willen ons nergens op vastpinnen." Deze richtingsloze werkwijze leidt er ook toe dat Sierra niets kwijt wil over het nieuwe album, behalve dat ze er druk aan bezig zijn en dat het vermoedelijk in de lente van 2005 zal verschijnen. Ook zal het geen kopie van hun vorige album worden.
Innovatie speelt bij de band zeker een rol. "Mijn opleiding als operazangeres zal prominenter aanwezig zijn. Concreet wil dat zeggen dat er meer romantische en gotische elementen in de nummers zullen zitten." Van die nieuwe nummers mocht het publiek al een glimp opvangen. Nummers als 'Brooklyn' of 'Left Hand Shoe' laten inderdaad Sierra's operastem meer op de voorgrond komen. In combinatie met een dramatische orgel is de gothic opera soms zelfs niet veraf. Ook 'Rainbow' met kinderxylofoon en mondharmonica laat zien dat CocoRosie niet wil vastroesten in het geluid van 'La maison de mon rêve', al liggen de nummers zeker in het verlengde. Welke richting de groep ook uitgaat, met CocoRosie laat de zoete pop zich van een nieuwe kant zien.
Playlist
- A capella intro
- Good Friday
- Terrible Angels
- Candy Land
- Left Hand Shoe
- Lyla
- 1910
- Jesus Loves Me
- Miss Madonna
- One Day we'll Meet ???
- Brooklyn
- Oh Sailor (Tahiti Rain Song)
- Rainbow ???
- By Your Side
