Vanuit de West-Vlaamse klei komt een waar monster naar boven gekropen, een moloch van sonische verstoring die de naam Amen Ra draagt. In een ver verleden was dit een hardcoregroep, maar stilaan evolueerde hun geluid naar duistere sferische soundscapes die de rillingen over ieders rug doen lopen. Vergelijkingen met Neurosis zijn niet van de lucht. Net als die grootse band slaagt Amen Ra erin om de luisteraar de dagdagelijkse wereld te doen vergeten en een geheel eigen universum te maken waarin angst en duisternis de hoofdbrok vormen. Aan het woord is brulboei Colin Van Eeckhout.
Voor een relatief jonge band heeft Amen Ra al behoorlijk wat naam gemaakt. Heb je daar een verklaring voor?
We zijn al bezig sinds 1999, dus echt zo'n jonge band zijn we niet meer. Wat we wel gedaan hebben is gewoon lang gewacht vooraleer we onze eerste officiële plaat uitbrachten. Dat had alles te maken met het feit dat we wisten dat samenwerken met anderen een pak restricties met zich meebrengt, om nog maar te zwijgen van verplichtingen. Als we alles volledig zelf doen, kunnen we ook makkelijker alles in de hand houden. Het grootste nadeel aan die aanpak is dan weer dat het moeilijker wordt om veel mensen te bereiken. Dat we al wat naam krijgen zal volgens mij wel voornamelijk te danken zijn aan een aantal grote shows die we hebben gespeeld. Toch krijgen we nog steeds de 'underground'-stempel opgeplakt. We verkopen onze muziek alleen maar tijdens onze optredens, anders niet. We liepen eigenlijk nooit te hard van stapel en daarmee vielen we niet direct in één of andere categorie. EHBO voor het leven
Waar komt de bandnaam vandaan?
We kozen niet bepaald voor de naam van een Egyptische god. Akkoord, het 'ra'-gedeelte is wel daarvan afkomstig, maar dat is het dan ook. Het is een achtervoegsel dat telkens gebruikt werd om de zonnegoden aan te duiden. In dat geval is het een symbool voor het leven. Amen komt natuurlijk uit het katholicisme waar het 'het zij zo' wil zeggen. Dat is een filosofie die wij doortrekken naar het leven an sich: het zij zo, je kan er niets of weinig aan veranderen. Wat komen moet dat komt heus wel. Je hebt nooit vat op je eigen leven en alles wat op je pad komt, moet je maar zien te incasseren. Wat vaak voorkomt is dat periodes van ongeluk en verdriet veel zwaarder doorwegen dan die van geluk. Op die manier krijgt het menselijke bestaan een air van hard te zijn. Dat is dan het punt waar wij in beeld willen komen. Onze voornaamste bekommernis buiten de muziek is om mensen aan te sporen een realistische kijk te ontwikkelen op de negatieve zaken die gebeuren. Wij willen helpen om iedereen te laten inzien dat er steeds oplossingen zijn en dat pijn nooit eeuwig duurt.
Wat zijn jullie voornaamste invloeden?
Het leven zelf! Dat speelt zowel tekstueel als conceptueel een bijzonder belangrijke rol in onze muziek. Dan hebben we het natuurlijk over elk aspect, zelfs het kleinste. Amen Ra is nooit een toneeltje of een verhaaltje dat wij enkel opvoeren. Het gaat veel verder dan dat: wij schotelen iedereen onze gevoelens voor. Op muzikaal gebied reiken onze invloeden zeer ver. Het kan in wezen zowat alles zijn. Als het ons raakt, dan zal het wel ergens opduiken. Vaak krijgen we te horen dat we dicht bij bands als Neurosis of Isis liggen, maar we luisteren allemaal naar heel verschillende dingen. Het zit hem dus niet enkel bij die twee bands.
Waar komt de keuze vandaan om op 'onconventionele' locaties op te treden?
De wereld is meer dan datgene wat we ons eigen gemaakt hebben. Het is onze wereld, dus waarom zouden we er geen gebruik van maken? Zo hebben we al in een bos, kapellen, oude fabrieken gespeeld, zelfs op een jagersheuvel ergens in Frankrijk. In feite zoeken we vaak plaatsen op die de sfeer van Amen Ra uitstralen. Je komt nog maar binnen of de koude overvalt je. Zo kom je sneller in de wereld waar wij iedereen naartoe willen brengen. Kort gezegd: we willen iets voorschotelen waar de 'boodschap' eenduidig is.
Jullie nummers zijn vaak behoorlijk uitgesponnen. Streven jullie daarnaar of komt dat natuurlijk?
Wel, we hebben in elk geval nooit een chronometer bij de hand om de nummers toch maar tot een minimum van acht minuten te kunnen rekken. Het ligt vooral aan het feit dat je bij ons op twee minuten niet veel kan bereiken. We voelen het aan hoe lang we een enkele riff of een deel van een nummer kunnen spelen. In feite doen we dat net lang genoeg tot het een bepaald effect bereikt heeft. Dat is onze voornaamste maatstaf.
Wie is de zangeres die plots opduikt op 'Mass III'?
Dat is Lynn Pieters, een heel lieve dame uit Diest die bijzonder lang verborgen heeft dat ze prachtig kan zingen. Vanaf het ogenblik dat we wisten dat ze in staat is om fantastische dingen te doen, wilden we meteen met haar samenwerken. Er zijn weinig mensen die Amen Ra zo goed begrijpen als zij. Hoe zwarter, hoe beter
Waar staat het Frans klinkende 'Némelèndèlle' voor?
Dat is geen Frans maar West-Vlaams. Het staat voor 'de hemel en de hel'. Het gaat er voornamelijk over dat je eigen leven van het ene op het andere moment van de hemel in de hel kan veranderen. Het komt er gewoon op aan te genieten van iedere seconde. Je kan dus best niet te ver vooruit plannen, want je weet nooit wanneer je einde eraan komt.
Wie een blik op de titels werpt, zou snel kunnen concluderen dat het bij Amen Ra enkel om zwartgalligheid draait, maar is dat ook zo?
Absoluut. We halen dit aspect uit onze levens en proberen er door een creatief proces een instrument voor zelfreflectie van te maken. Dat wil niet zeggen dat we alle vijf depressieve mensen zijn! We zijn even goed perfect gelukkig en we lachen heel wat af. Het moet blijkbaar toch iets zijn dat ons bezig houdt. Tekstueel is onze muziek zeer zeker bijzonder somber. Ik kan het ook niet helpen, het draait steeds op pijn uit wanneer ik schreeuw. Ik zou nauwelijks de longen uit mijn lijf kunnen schreeuwen over iets dat me geen moer interesseert. Hoe pijnlijker het is, hoe luider ik schreeuw.
Hoe komen de meeste nummers tot stand?
Tja... Moeilijk te zeggen. Het is niets anders dan een interactie tussen verschillende muzikanten. We gooien stukken in de groep en we knippen en plakken net zolang tot er een geheel ontstaat dat ons perfect symboliseert. Dat zorgt er wel voor dat we bijzonder traag werken. We moeten het sowieso unaniem eens zijn over een riff of een noot, anders wordt het meteen naar de prullenmand verwezen. Maar in mijn ogen komen de mooiste nummers tot stand door te jammen. Dan kan er plots op nog geen half uur een nummer zijn, compleet met tekst.
Op welke manier willen jullie meer mensen overtuigen om Amen Ra te beluisteren?
Op geen enkele manier. We streven niet naar een groter publiek of een grotere verkoop. Als iemand zich in onze muziek kan vinden, des te beter. Is dat niet het geval, dan maakt dat niet uit. Amen Ra is iets wat we voor onszelf doen. Er is trouwens geen mooier compliment dan iemand die komt vertellen dat onze muziek iets heeft losgeweekt vanbinnen. Het enige dat we zouden willen zeggen is dat iedereen moet leren voor zichzelf te denken. Dat je vervolgens je leven gaat respecteren is een natuurlijk gevolg daarvan. We beseffen trouwens bijzonder goed dat we zonder de hulp van vele mensen nooit geraakt zouden zijn waar we nu staan. Het klinkt cliché, maar het is de absolute waarheid.
