Na het veelbelovende debuut 'Somewhere At the Bottom of the River Between Vega and Altair' slaat La Dispute iedereen definitief met verstomming. Op zijn tweede langspeler 'Wildlife' grossiert de groep in messcherpe, mateloos opwindende post-hardcore waar Rites of Spring, Fugazi en Black Flag trots op zouden zijn. Centraal staan de grofkorrelige, schreeuwerige vocalen van Jordan Dreyer, met teksten die handelen over schizofrenie, moord en vervreemding. De muzikale ondersteuning van gitaristen Chad Sterenberg en Kevin Whittemore, bassist Adam Vass en drummer Brad Van der Lugt laveert heen en weer tussen tegendraadse noiserock, twinkelende postrock en verzengende hardcore. 'Wildlife' getuigt van een zelden geziene intensiteit die genadeloos onder de huid kruipt.

Een Belgische groep die succesvol debuteert met zoveer flair en bravoure, dat moet al van dEUS' 'Worst Case Scenario' geleden zijn. 'Entropology' is een prettige gestoorde potpourri van indie, pop, folk en singer-songwriter waar georkestreerde chaos en de condition humaine nooit veraf zijn. School Is Cool consolideert meteen zijn status aan de top van het Belgische rockfirmament.

Zij die van Bon Iver opnieuw een plaat vol minimalistische, Spartaans gearrangeerde singer-songwriter verwachtten, kwamen bedrogen uit. De breekbare weemoed en de opgestapelde zangpartijen zijn intact gebleven, maar Justin Vernon steekt zijn voorliefde voor de jaren tachtig niet langer onder stoelen of banken. Breed uitwaaierende keyboardpartijen, grootse drums, elektrische gitaar en occasionele blazers evoceren uitgestrekte klanklandschappen waarin het heerlijk verdwalen is.

Radiohead is nog steeds een groep hors catégorie: ook op hun achtste studioalbum 'The King of Limbs' blijft het vrijwel onnavolgbare Engels viertal zijn grenzen verleggen en zijn luisteraars uitdagen. Borrelende elektronica, nerveuze ritmes, dreigende gitaren, majestueuze piano en de feeërieke falset van Thom Yorke versmelten tot een eigenzinnige kruisbestuiving van rock en elektronische muziek.

Na hun verpletterende doorbraakalbum 'Two Hunters' en opvolger 'Black Cascade' schrijven de broers Nathan en Aaron Weaver (respectievelijk zang/gitaar en drums) een nieuw hoogtepunt in hun discografie. De fundamenten van 'Celestial Lineage' liggen in de klassieke black metal traditie van raggende gitaren, donderdrums en ijselijk geschreeuw, maar Wolves in the Throne Room trekt de geluidsregisters een stuk verder open. Aaron Turner (ex-ISIS) en Jessika Kennedy verzorgen atmosferische, etherische vocalen; de gitaren flirten met shoegaze en psychedelica; arrangementen worden ingekleurd met synthesizers en field recordings. Het resultaat is een monolithisch doch organisch monster van een plaat.