Vorig jaar maakte Zita Swoon met 'Camera Concert: a Band in a Box' een liveplaat en -dvd, waaruit ook een concertenreeks in semi-akoestische bezetting volgde. Bij die concerten en op de plaat beperkte de groep instrumentarium en klanktechniek tot een minimum, in tegenstelling tot vroegere albums, waar de postproductie een erg grote rol speelde. De Band in a Box-formule lijkt Zita Swoon comfortabel te zitten, want ook op het nieuwe 'Big City' gaat de groep voor dezelfde opstelling.
Concreet houdt de formule in dat zanger en songsmid Stef Kamil Carlens samen met Tom Pintens de gitaren voor zijn rekening neemt en Aarich Jespers en Amel Serra Garcia drums en percussie verzorgen. Ondertussen houdt Joris Caluwaerts zich met de toetsen bezig, slaat Bart van Lierde de bas aan en leggen zussen Eva en Kapinga Gysel zangharmonieën over het geheel. Net als op de het vorige studioalbum 'Song about a Girls' klinkt Zita Swoon klassieker en rijper dan vroeger. Met de liveplaat deelt 'Big City' dan weer het no-nonsense gevoel en de funky kant.
De nummers op 'Big City' zijn net als de aanpak niet echt verrassend. Was 'Song about a Girls' nog de beste plaat van de groep en 'Camera Concert' erg leuk, dan mist 'Big City' karakter en lijkt het album wat gladjes. Toch schreef Carlens nog enkele leuke songs: het Franstalige 'Je range' heeft een prachtige melodie en een perfect uitgewerkt arrangement (die achtergrondzang!), terwijl het ska-achtige 'L'opaque paradis' lekker groovet. Meer naar het einde toe brengt 'Infinite Down' nog een hoogtepunt: Carlens lispelt hartverscheurend en zorgt samen met de rustige begeleiding van de band voor een ingehouden maar ijzersterke lovesong. Toch is het aantal nummers dat echt blijft hangen beperkt. Opener en single 'Pretty Girl' is wel leuk, maar ook niet meer dan dat. Ook met de andere tracks weet Zita Swoon niet echt te overtuigen. De bluesgitaaraccentjes beginnen stilaan wat vervelend te klinken en ook de achtergrondzangarrangementen zijn af en toe wat van het goede te veel. Toch laat de groep zien dat hij een rijpe, uitgebalanceerde klank kan neerzetten.
Zita Swoon is volwassen geworden, maar lijkt daarbij te veel wilde haren verloren te hebben. Carlens en de zijnen blijven voortdurend op het rechte pad en daardoor blijft er maar weinig van de plaat hangen. Natuurlijk is 'Big City' niet onaangenaam om naar te luisteren: het is een vrolijke plaat, gemaakt door muzikanten die hun vak beheersen. Wie meer dan dat wil zal echter nog even op het volgende album moeten wachten.
Meer over Zita Swoon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
