Het Scottish Chamber orchestra geeft, in een reeks steevast mooie en verzorgde cd's, drie concerti van Mozart uit: dat voor fluit in G, voor fagot en voor klarinet. De eerste twee zijn vroege werken, die Mozart tijdens zijn late jeugd neerschreef, terwijl het bekendste van de drie, het klarinetconcerto, een van Mozarts laatste composities is. Het Scottish Chamber orchestra speelt overigens zonder dirigent (dat wil zeggen, de concertmeester, Alexander Janiczek leidt het ensemble), en met solisten uit eigen rangen, zoals dat bij de oude muziek de gewoonte is.
De klank van orkest en solisten wordt op deze Super Audio CD (SACD) bijzonder goed weergegeven, met stevige strijkers en een glanzende, volle tutti-klank van dit kamerorkest. Vooral het klarinetconcerto wint veel bij dat kleine beetje galm dat op deze opname zit, en dat de strijkers een gezonde, gemakkelijk beluisterbare klank bezorgt. Het trage deel uit het fagotconcerto, met zijn gedempte strijkers, laat de strijkers dan weer een heerlijk ingetogen klinken. Orkest en solisten slagen er goed in om een vlot tempo in de snelle delen neer te zetten. Het menuet dat het laatste deel vormt van het fluitconcerto, behoudt zo een fris en licht karakter, net als het laatste deel van het fagotconcerto. Mineurpassages worden met een passend gevoel van (lichte) dreiging gebracht, met kleine, scherpe accentjes, zonder echter te dramatisch te worden. De Australische fluitiste Alison Mitchell voert het concerto in G prachtig uit, met (soms) een kleine terughoudendheid die het geheel een rustige sfeer geeft. Bovendien gebruikt zij vaak een kleine rubato die snelle passages iets meer geeft dan enkel maar een opeenvolging van vele noten. Ursula Leveaux voert het fagotconcerto op een gemakkelijke en onbezorgde manier uit, al hadden wat hardere accentjes hier en daar haar solopartij interessanter gemaakt, zeker omdat zij hierin niet altijd even goed overeen komt met het orkest.
Klarinettist Maximiliano Martin speelt op een eigen, speciaal ontworpen instrument, dat, volgens zijn biografie alleszins, ongeveer het midden houdt tussen de achttiende-eeuwse bassethoorn (waarvoor het concerto oorspronkelijk geschreven zou zijn) en de moderne klarinet. Hierdoor beschikt hij over een lager register dan gewoonlijk, en hij paste dan ook de solopartij hieraan aan. Verschillende trekjes worden dus wat lager gespeeld, terwijl Martin goed gebruik weet te maken van het contrast tussen de warme laagte en de zangerige hoge klank van zijn instrument.
Deze erg mooie opname mag dan misschien net geen referentieopname genoemd worden, het is er zeker eentje die de moeite waard is om te beluisteren.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
