Mozarts vioolconcerti werden op betrekkelijk korte tijd geschreven. Het eerste componeerde hij op negentienjarige leeftijd in 1775 en het derde volgde vijf maanden later. Samen het pianoconcerto KV. 175 en een concerto voor fagot behoren ze tot Mozarts vroegste werken in het genre. Hoewel het een minder complex werk is dan de andere vier, komt Mozarts eerste vioolconcerto erg charmant over, een gevolg van Mozarts schijnbaar onuitputtelijke melodische vindingrijkheid. De bekende 'sinfonia concertante' uit 1779 voor viool en altviool is op Franse leest geschoeid: zulke werken voor meerdere solisten en orkest waren erg populair in Parijs, dat Mozart het jaar ervoor bezocht. Bij zijn terugkomst in Salzburg componeerde hij deze bekroning van zijn solo-oeuvre voor viool. Het middendeel is erg donker gekleurd – Mozarts moeder was het jaar ervoor in de Franse hoofdstad gestorven. De Franse violist Renaud Capuçon is al lang geen onbekende meer. Bij Virgin Classics was hij al eerder te horen, zowel als solist, onder meer in de vioolconcerti van Schumann en Mendelssohn als als kamermuzikant met sonates van Brahms bijvoorbeeld of in Schuberts pianotrio's met zijn broer Gautier Capuçon en pianist Frank Braley. Hier werkte hij samen met altviolist Antoine Tamestit en het Scottish Chamber Orchestra.
Capuçon verstaat uitstekend de kunst om te versmelten met de begeleiding en zich niet onnodig aan het orkest op te dringen. Erg mooi is dan ook manier de dialoog die hij in beide trage delen van de twee vioolconcerti kan aangaan. Hij speelt met een benijdenswaardig zuivere toon, die nauwelijks van vibrato gebruik maakt en daardoor accuraat en helder overkomt. Een dergelijke aanpak zorgt bij anderen misschien voor een steriele lezing maar Capuçon beheerst dynamiek, frasering en karakter van deze muziek goed genoeg om deze drie werken voor zijn toehoorders blijvend interessant te houden. Stilistisch sluit het altvioolspel van Antoine Tamestit nauw aan met dat van Capuçon, hoewel beide muzikanten de kans niet laten liggen om de verschillen in klankkleur tussen beide instrumenten en de wat zwaardere articulaties van Tamestits altviool in de verf te zetten, misschien het opvallendst in de cadenza van het eerste deel.
Het orkest dat Capuçon begeleidt is het Scottish Chamber Orchestra, een orkest met faam dat al meerdere Mozart-cd's op haar conto mag schrijven. De muzikanten zorgen voor een slanke, dynamische uitvoering. Louis Langrée, tot 2006 dirigent van de Filharmonie van Luik, dirigeert opwindende snelle delen en machtige orkestrale passages, zoals het eerste deel van Mozarts eerste concerto of de concertante symfonie aantonen. Dit eerste vioolconcerto bevat verder trouwens enkele interessante en vrij uitgebreide partijen voor blazers (twee hoorns en twee hobo's). In de twee andere werken, Mozarts vaak uitgevoerde derde vioolconcerto en de nog vaker gespeelde 'sinfonia concertante' vallen enkele zelden gehoorde tegenmelodieën, baslijnen of middenstemmen toch goed op, een bewijs van de goede balans die het orkest over de hele cd kan maken. Goede opnames van Mozarts vioolconcerti zijn er te over maar met een aankoop als deze, die levendig, natuurlijk en technisch volmaakt klinkt, kan men niet teleurgesteld worden.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
