Anima Eterna werpt zich op Mozart met een cd waarop drie vroege werken staan: het tweede en derde vioolconcerto en de 29ste symfonie. Vaste concertmeester van dit orkest is de Duits- Japanse violiste Midori Seiler, die hier echter met verve de solopartij verzorgt.
Deze werken stammen alledrie uit Mozarts late jeugd, die hij nog doorbracht in zijn geboortestad Salzburg. Omdat hij concertmeester was in het orkest van de aartsbisschop van dit Oostenrijkse stadje, schreef hij deze concerti waarschijnlijk gewoon voor eigen gebruik. Midori Seiler blijkt een perfecte keuze als soliste te zijn: ze speelt erg kleurrijk en vlot, waarbij elke noot als het moet een andere nuancering krijgt. Lieflijke, zachte melodieën wisselt ze moeiteloos af met krachtige, snelle passages. Ze besteedt ook erg veel aandacht aan frasering, zoals het laatste deel van het derde vioolconcerto overtuigend bewijst. In dit deel wordt een vast refrein afgewisseld met passages in contrasterende maatsoorten en met een contrasterende sfeer. Bij deze afwisseling van Oostenrijkse Ländler, hofdans en volkswijsje mijdt ze geenszins het theatrale. En hierdoor is haar spel, met zijn zorgvuldig afgemeten vibrato een plezier om naar te luisteren, vooral omdat ze als geen ander de indruk kan geven dat dit Mozart is zoals hij het zelf bedoeld zou hebben. Zo geven virtuoze passages beslist niet de indruk zomaar 'om de virtuositeit' gespeeld te worden, maar ze vormen een onontbeerlijk onderdeel van de muziek. De cadenza's in beide concerti, zowel de langere na elk eerste deel als de korte momenten van improvisatie in de andere delen, zijn ook van Seilers hand en zijn erg origineel en slim geschreven, heel natuurlijk en zonder nodeloze moeilijkheden.
Ook het orkest ondersteunt haar meesterlijk, krachtig waar het moet, maar waar nodig ook bescheiden op de achtergrond, met erg mooie tegenmelodieën in de eerste hobo. Het grote voordeel van spelen op authentieke instrumenten is dat dit orkest onmiddellijk in balans klinkt: de hobo's komen voldoende door, de strijkers kunnen net even krachtig spelen en fraseren even duidelijk als de blazers en de hoorns zijn altijd helder zonder te overdonderen. Dit komt vooral tot uiting in de symfonie, een van Mozarts bekendere, waar het menuet erg ritmisch en de finale als een razendsnelle wervelwind gebracht worden. Dit contrasteert dan weer mooi met het merkwaardig serene eerste deel van dit mooie werk. En in het hele werk vormt alleen het trage tweede deel een rustpunt, want de andere delen bezitten een onstuitbare ritmische pulsatie die de muziek onverbiddelijk voortdrijft.
Dit is een erg geslaagde cd, waar drie vroege werken van Mozart op heel overtuigende manier gebracht worden. We kijken al uit naar concerti nummer één, vier en vijf...
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
