Mozart schreef een half dozijn concerti voor meerdere instrumenten: eentje voor vier blazers, eentje voor drie pianos, eentje voor fluit en harp... maar twee van de bekendste zijn ongetwijfeld de concertante symfonie voor viool en altviool - Mozarts laatste concertante werk voor viool, het instrument dat hij in zijn jeugd even gemakkelijk bespeelde als de pianoforte en waarvoor hij al vijf concerti had geschreven - en het concerto nr.10 voor twee piano's, dat Mozart voor zichzelf en zijn zus Nannerl componeerde nadat hij in 1779 van een weinig succesrijke concertreis naar Parijs was thuis gekomen.
Grootste troef van deze mooie opname zijn wel de vier solisten, pianisten Havard Gimse en Vebjorn Anvik, altviolist Lars Anders Tomter en violiste Iona Brown, die ook het orkest, het Noors Kamerorkest leidt. Zo zijn de twee solisten in de concertante symfonie voor viool en altviool uitstekend op elkaar ingespeeld en werken ze qua klankbeeld goed naar elkaar toe. Dit werkje krijgt een gezonde dosis karakter mee, vooral op mineur passages zonder in voorspelbaarheid te vervallen. Gedetailleerde, verzorgde fraseringen bij beide pianisten in het tiende pianoconcerto laten horen hoeveel aandacht naar het retorische aspect van Mozarts muziek is gegaan.
De strijkers van het Noors Kamerorkest bezitten een slanke klank: de moderne instrumenten die de groep gebruikt doen de concertante symfonie helder klinken, briljant in de hoogte maar met een spaarzaam, smaakvol gebruik van vibrato, wat voor een stijlvol geïnterpreteerde, slanke Mozart zorgt.
De blazers treden in de balans minder op de voorgrond, zowel in de kleine tussenkomsten in het pianoconcerto als in de wat langere solopassages in de concertante symfonie. In dit laatste werk klinken de blazers af en toe zelfs wat braafjes, wat wollig en dat staat in contrast met de vinnige uitvoering van de solisten. Van het pianoconcerto werd trouwens de vroege, Salzburgse versie opgenomen, zonder de klarinetten, trompetten en pauken die Mozart voor een revisie in Wenen later toevoegde.
Dit zijn uitvoeringen met twee paar schitterende solisten, die voor een stijlvolle, inspirerende Mozart kunnen zorgen. Het orkest bezit misschien niet dat kernachtige dat darmsnaren, klassieke hobo's of natuurhoorns kunnen overbrengen maar op een dergelijk transparante, zuivere uitvoering valt verder weinig aan te merken.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
