Mozarts 'Requiem' kon in de reeks van live-opnames van het London Symphony Orchestra niet lang op zich laten wachten en deze cd is dan ook het resultaat van concertopnames in september en oktober van 2007. Over het algemeen komt dit Requiem, ondanks de kwaliteit van de zangers, instrumentalisten en solisten, nogal onbevredigend over. Mozarts muziek blijft schitterend natuurlijk maar met zovele prachtige opnames in de oren hoort men als luisteraar al snel vele kleine verschillen. Met eerder trage tempi wint dit werk veel aan monumentaliteit en de vele trage passages maken dankbaar gebruik van het zachte timbre van Mozarts twee bassethoorns, die hij bijvoorbeeld in het 'Recordare' of de opening van het 'Requiem' heel mooi tot hun recht laat komen. Vele passages slepen echter onnodig, minder omwille van de keuze van het basistempo dan wel omwille aan een gebrek aan energie in de muziek. Zelfs het 'Confutatis' blijft wat steken, ondanks de zware koperblazers en razende strijkers. Enkele snelle passages zoals in het 'Dies Irae' komen heel dankbaar en accuraat over in de strijkers. De trombonesolo in het 'Tuba Mirum' klinkt heel plechtstatig maar tegelijkertijd ook wat afgevlakt. Ook het 'Domine Jesu' overtuigt allerminst, alsof Davis wilde aangeven dat waar Mozart ophield en zijn voormalige leerling Süssmayr overnam, de inspiratie ook ophield.
Het London Symphony Choir is in grote getale aanwezig en dat maakt dat de balans tussen orkest en koor vaak in het voordeel van deze laatsten doorslaat. Niet dat het orkest er echt door bedekt wordt, maar het vormt in koorpassages wel eerder de achtergrond dan een gelijke partner. Het koor zelf beschikt echter over een soepele, egale klank die koorpassages mooi afgerond doet klinken. Kleine opmerking over de wat Engelse uitspraak van de Latijnse tekst, zoals dat opvalt op het woord 'requiem' maar dat gaat vlug aan de luisteraar voorbij.
Sopraan Maria Arnet zingt met een wat donkere stem, die niets extroverts heeft en het ingetogen karakter van Mozarts muziek overtuigend invult. Alt Anna Stéphany zingt met een zuivere, soepele klank die precies is wat Mozart nodig heeft. Tenor Andrew Kennedy zingt echter teleurstellend, met bijvoorbeeld een solo in het 'Tuba Mirum' die zuiverheid en klankkwaliteit mist. Jammer, want van een BBC Singer of the World prijswinnaar hadden we toch meer verwacht. Bas Darren Jeffery tot slot, zingt niet slecht maar zo donker (of dof?) dat hij bijna volledig onder de andere stemmen verdwijnt, zoals in zijn duet met trombone in het 'Tuba Mirum'. De ensembles klinken dan wel weer erg goed uitgebalanceerd en houden zelfs een leuke cadans aan, zoals in het kwartet in de 'Benedictus'. Geen onverdeeld succes dus, deze plaat, zeker niet vergeleken met de vele, meer overtuigende opnames die van dit 'Requiem' bestaan.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
