Het Mozartjaar, 2006, inspireerde deze heruitgave van drie klassieke opnames van de Engelse pianist Solomon Cutler, die onder de artiestennaam Solomon een van de meest eminente Mozarts-uitvoerders werd net voor en net na de tweede wereldoorlog, een muzikantencarrière die tragisch kort bleek te zijn nadat Solomon in 1956 een hartaanval kreeg en het piano spelen moest opgeven. Deze drie bekende pianoconcerti – nr. 15 in Bes, nr. 23 in A en nr. 24 in c – werden in 1953 en 1955 met het Philharmonia Orchestra opgenomen en zullen verzamelaars niet vreemd zijn. Het natuurlijke karakter van Mozarts concerti drijft moeiteloos naar de oppervlakte in deze oude uitvoeringen, een warme aanrader voor liefhebbers.
Qua uitvoering houden deze drie pianoconcerti zich aan wat net na de tweede wereldoorlog gebruikelijk was. Dat wil zeggen: overwegend snelle tempi maar zonder die nadruk op het ritmische aspect dat dankzij de historische uitvoeringspraktijk zoveel aan belang heeft gewonnen. Vlotte melodieën dus en hier en daar zelfs een wat romantische voordracht maar ook de indruk dat de muziek hier en daar net niet voorover valt op snelle trekken. Maar bij een dergelijk grote solist staat alles in dienst van de muziek en dat kunnen we alleen maar toejuichen. En het moet gezegd zijn: deze uitvoeringen bewaren niet minder van Mozarts transparantie en lichtvoetigheid als hedendaagse uitvoeringen. Dirigenten Otto Ackermann en Herbert Menges zorgen ervoor dat deze drie concerti elegant en accuraat uitgevoerd worden. Bovendien hebben we lovende woorden voor de digitale remastering van EMI's geluidstechnici, die de ouderdom van wat oorspronkelijk grammofoonopnames zijn geweest vaardig weten te verbergen. Alleen aan de op sommige stereo-installaties nogal wat ongelukkige balans tussen de piano (te zacht) en orkest (te scherp) en aan de schrille klank van de houtblazers kunnen we de eerbiedwaardige leeftijd van Solomons uitvoeringen horen.
Het tempo ligt wat lager in het c mineur concerto en zo krijgt dit droevige werk een bedachtzaam kantje dat wat verder te zoeken is in de twee majeur-concerti. Solomons speelstijl combineerde een striktheid in ritmiek, tempo en interpretatie aan een grote diepgang. Het 'andante' uit het 15de concerto illustreert die speelstijl perfect met een pianopartij die ingetogen en persoonlijk de al even pure begeleiding omspeelt. Solomons zijdezachte touché en kristalheldere resonantie blazen leven in elke maat van deze muziek. Het bekende 23ste concerto, in A majeur, ontvouwt zich moeiteloos en met ongedwongen natuurlijkheid en een goed geolied samenspel tussen solist en orkest. Het orkest krijgt meer kans om kleur te maken in het c mineur concerto en benut die kans ten volle en stelt aan de luisteraar een concerto vol symfonische allures voor.
Hoewel opnames uit de jaren '50 eerder voer voor verzamelaars zijn, mag deze cd, met zijn meer dan degelijke geluidskwaliteit zeker door een groot publiek gehoord worden. En wie van Solomons delicate speelwijze houdt en van de soepele benadering van Mozarts muziek op deze cd kan zijn hart ophalen.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
