Wie de media wil geloven, zou kunnen denken dat er in de klassieke muziek maar één mezzo-sopraan rondloopt die de moeite waard is: Cecilia Bartoli. Gelukkig voor haar en voor het publiek is er nog voldoende concurrentie op de markt. De piepjonge en ravissant mooie Letse Elina Garanča, die recent een contract bij Virgin tekende, is een snel stijgende ster aan het firmament. Haar nieuwste cd is er een waarin ze zich focust op opera- en concertaria's van 's werelds bekendste jubilaris, Wolfgang Amadeus Mozart. Met deze plaat, waarop ze begeleid wordt door de Camerata Salzburg (gedirigeerd door Louis Langrée), toont ze dat ze iemand is om rekening mee te houden.
Garanča kiest niet enkel voor de schlagers uit het repertoire. Ze heeft een interessant programma samengesteld waarin bekende aria's minder bekend werk afwisselen. Een pareltje uit die laatste categorie is de lange scène van Dido 'Misero me!...Misero pargoletto'. Deze concertaria met recitatief ontstond toen Mozart amper veertien was, maar toont een onwaarschijnlijke emotionele diepgang. De verlatenheid en de wisselende gemoedstoestand van Dido wordt scherp getekend door de tempowisselingen en de verrassende modulaties, die vaak al de late Mozart voorspellen. Elina Garanča maakt met haar wendbare en opvallend kleurrijke stem van deze scène een hoogtepunt van de cd. Vier jaar later schreef Mozart 'La Finta Giardiniera', waaruit op deze cd twee aria's van Don Ramiro gezongen worden. Garanča leeft zich klaarblijkelijk het meest uit in het virtuoze 'Va pure ad altri in braccio', waarin de stevige accenten in het orkest de woede van Ramiro nog meer kracht bijzetten. Jammer dat zowel hier als in sommige andere aria's dirigent Langrée die accenten wat te agressief laat klinken, waardoor in het orkest de grote spanningslijn verdwijnt. Dat Mozart een absoluut romanticus is, wordt ten volle bewezen door pianist Frank Braley, die Garanča en het orkest bijstaat tijdens het bekende rondo 'Non temer, amato bene', een aria met obligato piano. Met zijn vederlicht en virtuoos pianospel, waarin elke noot haar plaats krijgt, sluit hij perfect aan bij de emotionele inleving die Garanča de aria meegeeft, terwijl het orkest opnieuw op de vlakte blijft. In de afsluiter van de cd komen zij eindelijk in hun element (en laat dat net op tijd zijn). 'Come Scoglio', uit 'Cosi fan Tutte' is de aria waarin Fiordiligi wil bewijzen dat ze zo standvastig als een rots is. Mozart heeft die hele uitbarsting ingekleurd met een aartsmoeilijke aria die een indrukwekkende tessituur overspant en van de zangeres zowel brede lyriek als immense virtuositeit vraagt. Garanča heeft dat allemaal in huis, en wordt hier perfect ondersteund door de Camerata. Vooral de blazers maken in deze aria een schitterende beurt.
Elina Garanča levert met deze cd een bewijs van haar prachtige stem en intelligente muzikaliteit. Met een andere dirigent had dit ongetwijfeld een perfecte plaat geweest...
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
