Dit jaar, dat zal iedereen ondertussen wel weten, is Mozart-jaar en ook Concerto Köln doet zijn duit in het zakje met deze cd, die een smaakvolle en, in sommige opzichten, verrassende bloemlezing uit Mozarts orkestwerken voorstelt. Klassieke werken als de ouverture uit de Toverfluit, het adagio uit de 'Gran Partita'-serenade voor blazers en 'Eine Kleine Nachtmusik' worden aangevuld met weinig bekende composities van Mozart. Zo is er een selectie uit het ballet 'Les Petit Riens', bijvoorbeeld, dat Mozart schreef tijdens zijn verblijf in Parijs in 1778 en waarin hij de galante Franse stijl imiteert in een reeks hofdansen. Of een van zijn drie divertimenti voor strijkers (in D, KV.136), of de ouverture tot de onafgewerkte opera 'Der Schauspieldirektor'. En zoals het verwacht kan worden, drukt dit ensemble zijn eigen, persoonlijke stempel op de uitvoering, zodat het resultaat bij alle werken grondig verschilt van wat we gewoon zijn.
Zo worden de Es groot akkoorden waarmee de ouverture tot de Toverfluit opent, niet breed en waardig gespeeld, maar net heel bijtend en direct, met koperblazers die de klank van het ensemble bepalen. Een dergelijke directe manier van spelen kenmerkt het hele ensemble. Het is een plezier om te horen hoe de kleine groep strijkers, in het divertimento en 'Eine Kleine Nachtmusik', heel energiek overkomen, met een volle, grote klank. Bovendien worden fraseringen in de strijkers, ook in de trage delen, heel gelijklopend en ritmisch uitgevoerd. In het opmerkelijke, ongecompliceerde karakter van sommige deeltjes uit 'Les Petits Riens' herkent men trouwens klanken uit de vorige twee cd's van concerto Köln, waarin ze achttiende- en negentiende-eeuwse menuetten en dansen probeerden te verenigen met Turkse muziek uit diezelfde periode, wat een heel apart resultaat opleverde. Het mooie adagio uit de 'Gran Partita', bekend van de film Amadeus, wordt dan weer heel zacht en rond van klank gespeeld, veel intiemer dan men van elf blazers gewoon zou zijn. Ook opmerkelijk is trouwens dat bijna alle werken ondersteund worden door klavecimbel, zoals dat er tot laat in de achttiende eeuw aan toe ging. Dit instrument, een replica van een exemplaar uit 1739, bezit een ongewoon krachtige klank, waardoor het goed de verschillende groepen instrumenten kan ondersteunen. Vooral in het laatste deel van het divertimento vult deze klavecimbel de pizzicati van de strijkers mooi aan.
Het enige nadeel van deze cd is misschien dat er geen echt grote werken op staan: een deeltje van de 'Gran Partita'-serenade, enkel de ouvertures tot de opera's... Het is wachten op volledige concerti of symfonieën op deze manier. Maar verder geen slecht woord over deze plaat. De keuze van werken, bekend en onbekend, is smaakvol gemaakt en de uitvoering geeft blijk van zo een kwaliteit dat het bekende steeds fris blijft, en het onbekende heel vertrouwd klinkt.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
