Rept u allen naar de platenboer: de nieuwe Why? is uit. 'Elephant Eyelash' kruipt ongegeneerd tussen de poriën door van de psychedelische indierock, al blijft de erfenis van het vernieuwende hiphoplabel Anticon. wel door de aderen van de plaat stromen. Hoofdbricoleur Jonathan (Yoni) Wolf bouwt zijn songs op als diamanten. Complexe ritmestructuren worden doorgetrokken in het krankzinnig gedetailleerd kleurenpalet. Waar het rappen op zijn vorige plaat nog iets centraler stond, bedeelt Wolf zich nu van een nasaal (spreek)zingen dat ritmisch soms met haken en ogen aaneen hangt. Zijn teksten staan nog steeds bol van zinnen die zowel rigide en absurd als adembenemend pakkend zijn. Wolf zingt over relaties en hun mortaliteit in beelden die variëren van vervreemdend surrealistisch (the monterey birches were bare raising there skinny arms to the stars in surrender) naar teer romantisch (I wept with my face in your night shirt trying hard as hell to say "until death seperates us" of "rain is millions of tiny speech bubbles unused. The collected breathes of mutes and all our silent exhalations"). Als er bekende popformules worden bovengehaald, is het slechts een kwestie van tijd voor ze geperverteerd worden. Deze plaat wordt het best verteerd met de volumeknop op iets meer dan het vertrouwde geweld of met de hoofdtelefoon op. De luisteraar wordt langs alle kanten lam geslagen met twinkelende orgeltjes, rammelende gitaren, gefilterde drums en zoemende achtergrondgesprekjes.
Opener 'Crushed Bones' legt Wolfs talent voor een geraffineerde opbouw bloot. Het nummer begint met een droge, dravende beat van rimshots en afgetekende basdrums. Dan komt een tokkelend gitaartje binnen. Wolf zingt met een gepassioneerde, dreunende stem en een gevoel voor ritmiek dat enkel van een rapper afkomstig kan zijn. Broer en drummer Josiah Wolf gebruikt na de break een scherpere snaardrum waar bij aandachtige beluistering af en toe een voorzichtige reverb ontdekt kan worden die het hele nummer aantast. Een extra strijkpartij bouwt nog een bijkomende emotionele spanning in. Dan slaat het nummer plots om met krachtige, vervormde drums en een bijna roepende Yoni Wolf.
'Gemini (Birthday Song)' gaat van start met een catchy intro waarin huppelende gitaren hand in hand gaan met zingende synths. Een zoetgevooisde ABBA-achtige pianolijn determineert samen met ijle, op- en neergaande gitaarnoten het refrein. Wolf zingt met een licht nasale, temerige stem die gefilterd wordt. In de strofe gebruikt Wolf meer een spoken-word-techniek die overdubd wordt met tal van hoge stemmetjes. Het laatste refrein ontspoort met een eigenzinnig gezongen derde stem. Extra emotielagen worden krachtig gespannen over de repetitieve pianopartij.
'Elephant Eyelash' is een plaat waarover veel gezegd kan worden en weinig plaats voor wordt voorzien. De eindeloze details en de poëtische, raadselachtige teksten zijn snoepjes voor kleine kindjes. Deze plaat bevat twaalf melancholische miniaturen die soms op het eerste zicht overkomen als eenvoudige, recht voor zijn raap zijnde rocksongs, maar die onvoorwaardelijk een diepgang en schoonheid waarborgen. Wie de schoonheid mist, moet het Yoni Wolf en zijn maatjes niet verwijten, maar eens duchtig aan introspectie doen.
Meer over Why?
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
