Jaren geleden zei WHY?-frontman Yoni Wolf dat hij songs wilde schrijven waar jongeren zich in konden herkennen. Vijf jaar na zijn verbluffende debuut 'oaklandazulasylum' bulken Wolfs teksten nog steeds van de jeugdige, soms zelfs puberale beelden: van zelfmoord plegen om aandacht te krijgen en pornofilms kijken tot de vraag wat twee homo's in het donkere hoekje van het basketveld doen. Luisteraars die hun tienerjaren achter zich hebben, kunnen echter gerust zijn: de beelden die Wolf gebruikt zijn niet meer dan opstapjes om zijn verhaal te doen.
Dezelfde benadering wordt ook muzikaal toegepast. Hoewel de muzikale woordenschat grotendeels bestaat uit het vocabularium van de indiepop, weten Wolf en WHY? de muziek een eigen invulling te geven. Hierbij wordt de meer coherente werkwijze van de tweede WHY?-plaat 'Elephant Eyelash' doorgetrokken op 'Alopecia'. Gitaartjes domineren het klankbeeld en worden aangevuld met streepjes piano, keyboard en percussie. Van de bizarre samples van WHY?'s eerste plaat is geen spoor meer te bekennen, maar dat kan de pret aanvankelijk niet drukken: het geluid wordt nog steeds eigenaardig gevuld zonder bombastisch te worden.
Wolfs stem klinkt als vanouds nasaal en haast zagerig, waarbij hij nu eens zingt, dan weer zuiver spreekt of tussen de twee twijfelt. Het muzikale ritme en de duur van de melodielijnen worden gedicteerd door de tekst, wat meer dan eens een wringende ritmiek oplevert. Gecombineerd met de bescheiden, vreemde en soms ronduit monotone gang van de zanglijnen zorgt dit voor het eigen WHY?-geluid.
Binnen dit concept slaagt WHY? er weer in om best catchy songs te fabriceren die nu eens donker klinken, als een nostalgische film ('Gnashville'), dan weer poppy zomers ('Fatalist Palmistry'). Althans voor de eerste helft van de plaat, want na zeven songs zakt de plaat in.
De titel 'Alopecia' (de medische term voor een specifieke vorm van haaruitval) lijkt voor de resterende zeven nummers helaas goed gekozen. De riedeltjes die voordien slechts het materiaal waren waarmee een nummer gebouwd werd, worden nu de kern van de muziek. De muzikale eigenzinnigheid en de rek gaan zo helemaal verloren. Van ritmische spanning is helemaal geen sprake meer, ook niet wanneer het geluid meer gevuld wordt. Het resultaat zijn tracks in embryonale vorm: losse ideetjes die niet overeind blijven, materiaal dat verder ontwikkeld moet worden.
'Alopecia' wordt hierdoor een album dat veelbelovend begint in de typische WHY?-traditie, maar na vijfentwintig minuten opgebrand lijkt. Een volwaardige opvolger voor 'oaklandazulasylum' en 'Elephant Eyelash' is 'Alopecia' dan ook niet te noemen.
Meer over WHY?
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
