"Deze man lekt muziek", moet Brahms gezegd hebben over de tijdgenoot die hij het meest (meer dan Dvorak of Verdi, Wagner of Liszt) bewonderde. Hij had het over Johann Strauss junior, de koning van de Weense wals. Brahms was, net als zoveel van zijn tijdgenoten, aangetrokken door de galante combinatie van vrolijkheid en melancholie die het 19de eeuwse, Habsburgse Wenen kenmerkte. Het London Symphony Orchestra voert een selectie van de bekendste walsen en polka's (en de onvermijdelijke Radetzky mars om af te sluiten) van vader en zoon Johann en broer Josef Strauss uit. En deze cd valt op door net die combinatie van uitbundigheid en lyriek getrouw en stijlvol weer te geven.
Al vanaf de eerste noten (de inleiding van de Kaiser Walzer, waarmee de cd, hoe kan het ook anders, opent) hoor je dat het orkest veel zorg heeft besteed aan het creëren van een broze, verfijnde klank. Hierdoor krijgt deze muziek enorm veel meer kleur en gevoel dan in doordeweekse, directe uitvoering. Maar waar de inleiding van enkele walsen ('Rosen aus dem Süden' is daar nog zo een goed voorbeeld van) terughoudend en verlegen klinkt, daar gaan de walsen zelf met een flink, dansbaar tempo van start. Zonder ze haastig te doen klinken, slaagt dirigent John Georgiadis erin een vloeiende, lichtjes 'Weens' stokkende beweging in elke wals te steken. De polka's worden dan weer aan de trage kant genomen, vooral de bekende 'Pizzicato Polka'.
Het koper is passend sterk in die zeldzame momenten waar het prominent mag zijn en verzorgt niet zelden een slot met veel vuurwerk aan elke wals. Luide hoorns en trombones geven 'Rosen aus dem Süden' een ongewoon energieke zwier mee. Bovendien houden enkele effectjes, zoals gezang - als je het zo mag omschrijven - bij de muzikanten in Josefs Strauss' 'Ohne Sorgen', zweepslagen in 'Czechen-Polka' of belletjes in 'Feuerfest' de cd verrassend fris. Minder is wel dat er maar een dikke vijftig minuten muziek op deze plaat staat, wat wel erg weinig is. Een wals of twee, drie meer zou geen kwaad gekund hebben. Maar vergeleken met een dergelijke sfeervolle en uiterst verzorgde uitvoering is dat minder belangrijk. Het London Symphony Orchestra voelt zich goed in zijn vel bij deze muziek en dat vertaalt zich in een uitvoering die alle verschillende kantjes van de Weense wals laat horen, van bittere droefenis tot vrolijke uitgelatenheid.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
