De jonge Deense sopraan Sine Bundgaard debuteert hier met een cd waarop orkestliederen van Richard Strauss, Alban Berg, Henri Duparc en Francis Poulenc staan.
Het valt al meteen op met hoeveel zorg en fijnheid de Deense Radio Sinfonietta Bundgaard begeleidt. Met veel aandacht wordt het oorspronkelijke gevoel van kamermuziek bewaard (al deze liederen zijn eerst voor piano geschreven) en het grote orkest blijft dus altijd bescheiden op de achtergrond. Dit valt het best op in de acht liederen van Richard Strauss, die door hun goede uitvoering zeker het hoogtepunt van de cd vormen. Strauss schrijft erg vlot en virtuoos voor orkest maar de instrumentatie wordt nooit zo zwaar dat die de solist overstemt. Trillers in de fluiten, lyrische hobo- en hoornsoli of brede melodieën in de strijkers vullen de zangpartij perfect aan en de muziek baadt in een elegante, Weense glans. Naast deze liederen krijgt de luisteraar ook de aria van Zerbinetta 'Großmächtige Prinzessin' uit Strauss' opera 'Ariadne auf Naxos'. Dit is een bravourestuk van formaat en een van de meest veeleisende werken die ooit geschreven zijn voor coloratuursopraan, niet in de laatste plaats omdat de aria, samen met het recitatief dat ervoor komt, bijna vijftien minuten duurt. Bundgaard zingt met een fijne, heldere en jonge stem maar intieme orkestliederen liggen haar duidelijk beter dan hoogstandjes uit de operaliteratuur. Ze brengt deze muziek met een snelle en delicate maar wijde vibrato die soms moeilijk te onderscheiden is van de virtuoze trillers waar deze aria vol van staat. Elke snelle passage wordt moeiteloos genomen maar haar stem wordt wat hees in het lage en schel in het coloratuurregister en mist de volheid om het stuk, dat op zich al niet Strauss' meest interessante compositie is, volledig open te doen komen.
Bergs 'Sieben frühe Lieder' zijn een mooi staaltje van laat-romantische muziek, met hun spanningsvolle lyriek en dissonante klanken. Op verscheidene momenten, zoals in 'Nacht' of 'Traumgekrönt', benadert Berg erg dicht de atonaliteit. De dikke, Wagneriaanse orkestratie overstemt de zanglijn echter nooit maar creëert een dramatische, onwezenlijke sfeer waarbij de spanning continu hoog wordt aangehouden tot het einde van elk lied. De zeven liederen wordt verzorgd en sfeervol gebracht maar klinken, doordat Bundgaard de tempi nogal traag interpreteert, wat lui. Van Henri Duparcs oeuvre van niet meer dan twaalf liederen, krijgt de luisteraar hier de bekendste: 'Chanson triste' en 'Au pays où se fait la Guerre' voorgeschoteld. Het romantische lied ligt Bundgaard duidelijk, want ze voert beide werken mooi en gevoelig uit. Enig minpuntje is haar Franse uitspraak waardoor de tekst moeilijk verstaanbaar is. En dan is het natuurlijk wel jammer dat het boekje dat bij de cd komt nogal karig uitvalt: zelfs de liedteksten werden weggelaten, terwijl het kunnen volgen van de tekst zo een cd net interessant maakt.
De liederen van Richard Strauss zijn wat deze plaat de moeite waard maken: Bundgaard zingt hier zo intiem mogelijk en bewijst dat ook met groot orkest verzorgde kamermuziek gemaakt kan worden. De andere werken springen er niet meteen uit, maar deze debuutplaat is, door zijn stijlvolle keuze van werken, zeker geen misser.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
