Het Monteverdi Choir heeft samen met Sir John Eliot Gardiner reeds zijn reputatie gevestigd met heel wat opnames (waaronder de integrale opnames van alle Bach-cantates). Deze cd blijft in de lijn en stelt geenszins teleur. Deze keer zijn de Engelse muzikanten op pelgrimstocht gegaan door het Spaanse land, naar Santiago di Compostella en Montserrat. Ze hebben gezocht naar componisten die religieuze muziek schreven in de 12e eeuw.
De tien stukken die op deze plaat staan zijn het resultaat van de lange zoektocht. Wat meteen opvalt bij deze muziek zijn de vloeiende melodieën en zangerigheid die het uitstraalt. De stroefheid die bij muziek uit dezelfde periode soms voorkomt in andere contreien lijkt hier niet te bestaan. Een groot deel van het aangenaam en vloeiend klinken van de stukken is volledig te danken aan het Monteverdi Choir en Gardiner, die nog maar eens bewijzen dat ze met veel kennis van zaken tewerk gaan. Enkele stukken, zoals het 'Mariam matrem virginem' uit het Llibre Vermell van Montserrat (manuscript van het klooster van Montserrat), zijn met solisten uit het koor. De koorleden beschikken over stemmen die ze perfect gebruiken voor het genre: soms gaan ze rechtdoor en snijden ze door merg en been, een andere keer draperen ze een warm deken rond de luisteraar. Ze zingen zonder vibrato, wat de intonatie moeilijker maakt maar dit is nauwelijks te merken. Gardiner weet verschillende sferen te creëren samen met de zangers zodat er veel reliëf ontstaat inde muziek. Dit maakt het geheel interessanter en vermijdt eentonigheid. Contrasten gaan van een dunne, ijle textuur naar ruime, volle akkoorden. Gardiner interpreteert tot in de details en weet precies waar hij met het koor naartoe gaat: hij maakt lange spanningsbogen en benadrukt hier en daar een belangrijk woord uit een zin. In de 'Lamentationes Ieremiae Prophetae' van Alonso Lobo legt het koor een klanktapijt neer om U tegen te zeggen. Oplossende dissonanten worden extra scherp gezongen, her en daar duikt plots een majeurakkoord op die enorm veel warmte meekrijgt. Ook de inzetten van de verschillende stemmen zijn haarzuiver en zeer duidelijk. Dit zorgt ervoor dat de polyfonie minder gecompliceerd klinkt en een minder geoefend oor goed kan volgen.
De Spaanse stalen polyfone muziek werden in een kerk opgenomen, wat de sfeer nog meer perfect maakt aangezien het exact die akoestiek is die nodig is. Het laatste nummer 'Salva nos Domine' is licht en fijn en eindigt op een open akkoord, alsof het zou willen zeggen: 'Ga in vrede'. Dat is precies het gevoel dat overblijft na het beluisteren van dit pareltje.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
