Dit is tegelijkertijd een solo-cd en een hommage aan de countertenor Henri Ledroit, die eenentwintig haar geleden aan AIDS stierf op vierenvijftigjarige leeftijd. Hij was een van de grondleggers van de authentieke uitvoeringspraktijk en werkte geregeld samen met zulke pioniers in de oude muziek wereld als René Jacobs en Nikolaus Harnoncourt. Deze cd spitst zich toe op hoofdzakelijk Frans en Italiaans repertoire uit de zeventiende eeuw, op de grens van de renaissance en de (vroeg)barok. Deze hommage-plaat bevat naast enkele consort liederen van Marc-Antoine Charpentier een meer uitgebreide cantate 'Orphée descendant aux enfers' van hem en een verzameling religieuze motetten van Monteverdi, Tunder, Leopold I en Grandi.
De uitvoering, met naast Ledroit tenor Guy De Mey en bas Jacques Bona begeleid door het Ricercar Consort is al bijna vijfentwintig jaar oud maar klinkt op alle technische vlakken competent en verzorgd, een getuigenis van de hoge standaard die dit Waalse ensemble al een kwarteeuw aanhoudt. Maar deze vroeg barokke muziek is een genre dat vandaag de dag waarschijnlijk minder objectief, met meer bravoure gebracht zou worden. Dat maakt deze uitvoering, hoe punctueel die ook afgewerkt is, wat eentonig klinken en dat valt op wanneer Charpentiers 'Le Bavolet' inzet, want met zijn springerige ritmiek doorbreekt dit opgewekte stukje net wel de gelaten sfeer van de voorgaande vijf chansons.
Nochtans blijft dit een opname met onmiskenbare kwaliteiten. Henri Ledroits stijlvolle, verzorgde Franse uitspraak is een plezier om te beluisteren, hoewel het Frans niet de gemakkelijkste taal is om in te zingen. Zijn sappige stem houdt een lichte, soepele cadans in vele stukken. Het Ricercar Consort bezit een mooie, zachte klank, met een goede balans tussen de verschillende instrumenten en elegante melodiewendingen. In de zes motetten van vroeg-barokke componist Alessandro Grandi valt het goed geoliede samenspel tussen Ledroit en de continuo op.
Het is echter niet de muziek van Charpentier maar de late renaissance muziek van bijvoorbeeld Monteverdi, waarvan twee motetten 'Currite Populi' en 'Venite, Venite' gepresenteerd worden die het hier het beste doet, want Charpentiers vroegbarok blijkt niet altijd even interessant om te beluisteren. Maar afgezien daarvan blijft dit een heel mooie plaat, met liefde gemaakt en heel muzikaal en capabel uitgevoerd.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
