De Mexicaanse tenor Rolando Villazón is op korte tijd uitgegroeid tot een van de meest gevraagde operazangers ter wereld. Amper ouder dan 30 is hij met dit opera recital aan zijn derde cd toe en heeft hij, na successen in alle grote operahuizen, een exclusiviteitscontract bij Deutsche Grammophon op zak. Op deze cd van Virgin Classics legt hij, samen met het Münchner Rundfunkorchester en dirigent Michel Plasson, een uitzonderlijk breed repertoire voor, dat meteen duidelijk maakt waarom Villazón overal voor uitverkochte zalen zorgt.
Het is wel heel zeldzaam dat operazangers een repertoire zingen dat zowel Duitse, Franse als Italiaanse werken omvat, met tussendoor nog een uitstapje richting Rusland. Op zijn 'Opera Recital' presenteert Rolando Villazón het allemaal en weet hij zijn stem steeds aan te passen aan wat hij zingt, zonder aan kwaliteit in te boeten. De mysterieuze vertelling van Offenbachs 'Hoffmann' waarmee de cd begint zet direct de toon: een stem met een ietwat donkere basiskleur, die enorm vlot de hoogte in gaat. Zowel in deze 'Hoffmann' als in de aria's uit 'Carmen' en 'Les Pêcheurs de Perles' blijkt de Franse langoureuze stijl een kolfje naar Villazóns hand. Meesterlijk is het hoe hij bepaalde noten zacht aanzet, om ze dan te laten openbloeien tot een indringende klank. Met dat laatste maakt hij de lyrische aria uit Puccini's 'Tosca' tot een van de hoogtepunten van de cd. De uitstap naar Tchaikovski, met een lange aria uit diens 'Yevgeny Onegin', laat Villazón van zijn meest passionele kant horen. In de context van deze recital is het opvallend om horen hoe dicht de lyriek van Tchaikovski bij die van Verdi of Puccini staat. Dat ook de aria van de Italiaanse Zanger uit 'Der Rosenkavalier' uit het Italiaanse belcanto ontsnapt lijkt, was net de bedoeling van Richard Strauss. Dat maakt deze korte, maar aartsmoeilijke serenade er niet minder charmant om. Villazón laat zich in de hoge regionen van zijn tessituur heerlijk meedrijven op het strijkerstapijt dat het schitterend spelende orkest hem biedt en laat bij de climax zijn topnoten door merg en been snijden. Wat zeker nog vermelding verdient zijn de twee aria's van Friedrich von Flotow. Zowel het smekende 'Ach so fromm', met zijn herhaalde uithalen op de naam 'Martha', als het door de harp begeleide, eenvoudige gebed 'Jungfrau Maria' charmeren door hun meeslepende melodie en door de dynamische vertolking van Villazón.
Rolando Villazón overtuigt van de eerste tot de laatste minuut. Daarbij wordt hij grandioos gesteund door de ideale begeleiding die het Münchner Rundfunkorchester en Michel Plasson hem bieden. Het moge duidelijk zijn: deze plaat is een absolute aanrader.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
