De Argentijnse mezzo Bernarda Fink heeft zich de laatste jaren weten te profileren als een van de meest veelzijdige zangeressen van deze tijd. Haar discografie bewijst dat ze zich thuis voelt in een repertoire dat reikt van vroege barok tot volksliederen uit haar vaderland. Ditmaal neemt Fink de luisteraar mee op een reis doorheen het Franse romantische lied, daarin begeleid door het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin en dirigent Kent Nagano. Centraal op dit recital staat Hector Berlioz' beroemde cyclus "Les Nuits d'été". Fink en Nagano omkaderen dit meesterwerk met twee bundels van Maurice Ravel: de korte, vaak speelse "Cinq Mélodies Populaires Grecques" en "Shéhérazade", dat geïnspireerd is op de sprookjeswereld van Duizend-en-één nacht.
Voor zijn "Cinq Mélodies", die dateren uit 1904, had Ravel oorspronkelijk enkel een pianobegeleiding voorzien. Het eerste en het laatste lied orkestreerde hij later zelf, terwijl de andere orkestraties pas gemaakt werden in 1935 door ene Manuel Rosenthal. De liederen baden in een volkse, soms wat lichtvoetige sfeer, al laat Ravel ook ruimte voor dromerige pracht, zoals in "Là-bas, vers l'église". Ondersteund door het kleurrijke orkesttapijt dat Nagano haar biedt, presenteert Fink een aanstekelijke vertolking die haar sterktes vooral haalt uit ritmische drive en een perfecte dictie. Die perfecte dictie en haar warme timbre zijn ook in "Les Nuits d'été" Finks grote troeven. Zo geeft ze "Le Spectre de la Rose" een expressieve, donkere kleur mee die perfect aansluit bij het ingetogen karakter van dit lied. "L'Île Inconnue" charmeert dan weer door een elegante uitvoering vol ritmische zwier. Idealiter zouden de herhaalde uitroepen op Reviens in "Absence" wat meer kern kunnen hebben, maar dat is slechts een kleine bemerking in wat verder een zeer mooie uitvoering is.
Ravels "Shéhérazade", waarin de sterke prestaties van de orkestsolisten opvallen, wordt door Fink fijnzinnig gefraseerd, waarbij ze van bij haar eerste tonen een dromerige sfeer weet te creëren. In deze cyclus zorgt Nagano voor een transparante lezing die alle verrassende harmonische wendingen naar voren brengt zonder de spanningsboog uit het oog te verliezen. De bijna impressionistische klankwereld van Ravel lijkt Nagano beter te liggen dan de muziek van Berlioz, waarin het orkest soms net iets te veel op de achtergrond blijft.
Dit recital zal zonder enige twijfel elke liedliefhebber kunnen bekoren. Vooral de zelden uitgevoerde "Shéhérazade" biedt een ware ontdekking dankzij de uitstekende vertolking die Bernarda Fink en Kent Nagano ervan brengen.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
