De Franse componist André Jolivet (1905 – 1974) is in onze contreien niet onmiddellijk een bekende naam. Twee jaar voor zijn dood schreef hij zijn enige vioolconcerto, wat velen als zijn muzikaal testament beschouwen. Dit meesterwerk, waarin exotische invloeden onmiskenbaar aanwezig zijn, is recent verschenen bij Harmonia Mundi in een meeslepende uitvoering met Isabelle Faust en het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin. Naast het concerto vertolken zij ook het dromerige 'Poème' van Ernest Chausson.
Van bij de eerste tonen van het concerto springt Jolivets bijzondere muzikale taal in het oor. Onmiskenbare Oosterse invloeden zorgen nu eens voor bijtende, verrassende ritmes, dan weer voor eerder exotische lyriek. Meer dan in een traditioneel concerto wordt de solopartij geïntegreerd in het orkestrale geheel, waarin vooral het slagwerk voor stevige impulsen zorgt. In het betoverende middendeel – een uitgesponnen 'Largo' – creëert de viool eerder kleurrijke, zweverige sferen dan meeslepende melodieën, om zonder onderbreking over te gaan in een razend 'Allegro'. Daarin halen opnieuw bezwerende expressiviteit en veeleisende virtuositeit de bovenhand. De Duitse violiste Isabelle Faust verdedigt dit niet voor de hand werk met verve. Ze tovert een verbluffend palet aan kleuren uit haar instrument en maakt evenveel indruk met de technische hoogstandjes uit de partituur als met de warme, brede toon die ze in het 'Largo' investeert. Geleid door de Sloveen Mark Letonja levert het Deutsche Symphonie-Orchester Berlin ideale ondersteuning. Letonja vergaloppeert zich niet in de meer opzwepende passages, maar zorgt voor een gecontroleerde én meeslepende orkestklank waarin elke noot haar ruimte krijgt. Het eendelige 'Poème' wordt door orkest en dirigent even verfijnd benaderd. Het oneindige klanktapijt dat ze creëren biedt Faust alle mogelijkheden om haar meer romantische kant te tonen. Met haar schier eindeloos legato levert ze een ontroerende vertolking, die de magische sferen van 'Poème' alle eer aan doen.
Met deze cd leveren Faust en het Deutsche Symphonie-Orchester Berlin een plaat af van het hoogste niveau. Daarom is het des te meer jammer dat het luisterplezier al na een schamele achtenveertig minuten voorbij is...
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links