Twee van de belangrijkste vioolconcerti uit de twintigste eeuw staan op deze cd, namelijk het tweede van Bela Bartok en dat van Igor Stravinski, samen met een allereerste (live)opname van een nieuw werk voor viool en orkest van Henri Dutilleux. Soliste is de Duitse Anne-Sophie Mutter, in wier opdracht Dutilleux zijn 'Sur le même accord' schreef.
Vanaf het begin van de cd valt het gemak waarmee Mutter speelt op: elke ritmische moeilijkheid, elke snelle passage wordt schijnbaar moeiteloos, vlot maar steeds erg precies genomen. Dit geldt voor de onregelmatige ritmes uit 'Sur le même accord', maar vooral voor de snelle noten in het tweede en derde deel van het Bartok concerto. Hier is het samenspel tussen soliste en orkest nagenoeg vlekkeloos: piccolo, harp of snare drum, om maar enkelen te noemen, zijn perfect en soepel samen met de soliste, wat zij ook doet. Dit concerto is karakteristiek voor Bartoks muziek, die sterk zijn inspiratie uit de Hongaarse zigeuner- en volksmuziek haalt. Mutters zwoele toon, wijde vibrato en soms zware aanzetten zijn ideaal voor dit soort werk, want op die manier krijgt het concerto een extra 'oosters' tintje. Dit geld voor het onrustige eerste deel en zeker en vast ook voor het zachte tweede, waar, in het begin, een zachte harp de solist voorzichtig ondersteunt. Op die manier wordt ook de cadens van het concerto bijzonder overtuigend gespeeld. Mutter heeft presence wanneer ze speelt, dat is zeker, ook wanneer de luisteraar haar enkel maar kan horen...
Dutilleux schreef zijn werk speciaal voor Anne-Sophie Mutter, en het mag dan ook niet verwonderen dat het haar op het lijf geschreven is. Over het algemeen is dit een lyrisch, rustig werk, bij momenten onderbroken door opgewonden passages. Mutter brengt dit dan ook erg overtuigend: melancholisch zonder sentimenteel te worden en, af en toe, zelfs verrassend bescheiden.
Stravinski's vioolconcerto is echter een ander verhaal. Het werk dateert uit zijn classicistische periode en is veel gereserveerder dan Bartoks soms explosieve concerto. Terwijl de 'zigeunerklank' van Anne-Sophie Mutter goed bij de twee vorige werken past, klinkt die in dit concerto wat overdreven passioneel. De Franse lichtheid en klassieke voorkomendheid die dit werk kenmerken raken op die manier ver zoek. Het geheel verliest dan ook nog eens wat aan lichtheid omdat de buitenste delen - een strenge, ritmische toccata en een snel virtuoos capriccio – trager genomen zijn dan gewoonlijk.
Anne-Sophie Mutter is een van 's werelds grootste solisten en dat is nog maar eens bevestigd na het beluisteren van deze cd. Haar erg persoonlijke en gemakkelijk herkenbare manier van spelen is natuurlijk meer geschikt voor bepaalde werken dan voor anderen. Zo zijn Bartok en Dutilleux sterk gespeeld, terwijl Stravinski eerder een minpuntje is: over het algemeen slaagt deze soliste er niet in het werk boeiend te houden. Maar verder geen slecht woord over deze cd. Zelfs met deze kritiek blijft de opname goed!
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
