Een recital-cd is voor een zanger nog altijd de beste manier om zich te presenteren en om meerdere facetten van zijn of haar repertoire te laten horen. Ook de Canadese sopraan Adrianne Pieczonka heeft dat begrepen, getuige daarvan haar debuutcd bij Orfeo. Pieczonka, die eerder haar sporen verdiend heeft in de grote Mozartrollen, zingt daarop aria's en liederen van Richard Wagner en Richard Strauss. Ze wordt begeleid door het Münchner Rundfunkorchester en dirigent Ulf Schirmer.
Pieczonka's stem is van een in dit repertoire verrassende lichtheid en precisie. Bovendien behoudt ze ook in de grootste dynamische uitbarstingen de elegantie en verfijning die haar pianissimo's kenmerken. Zo weet ze bij voorbeeld een meeslepende spanning op te bouwen in Sieglindes vertelling 'Der Männer Sippe' uit 'Die Walküre', die na een donker begin uiteindelijk zal ontploffen in een passioneel fortissimo. Even indrukwekkend is de manier waarop ze als Elsa in "Einsam in Trüben Tagen" uit 'Lohengrin' door perfecte dictie en met zachte kleuren het verlangen naar haar ridder uitbeeldt. Het is jammer dat Ulf Schimer en het best wel mooi spelende Münchner Rundfunkorchester soms te veel op de achtergrond blijven en aldus haar niet helemaal lijken te volgen in de stuwing die ze wil creëren. Waar zangeres en dirigent wel op dezelfde gelijke golflengte zitten, is in de vijf 'Lieder nach Gedichten von Mathilde Wesendonk'. De expressieve chromatiek en de uitgesponnen melodieën geven Pieczonka de kans om haar stem glansrijk te laten openkomen. Daarin wordt ze gesteund door de ademende directie van Schirmer, die in deze liederen het kleurenpalet van het orkest veel beter naar voren brengt. Dat orkestraal kleurenpalet is ook bij Strauss van wezenlijk belang, al is een van de opvallendste verschillen wellicht dat diens harmonieën wat minder complex en doorwrochten zijn dan die van Wagner. Opnieuw verbluft Pieczonka door het gemak waarmee ze de lange lijnen beheerst, de dynamiek weet te variëren en in alle regionen van de tessituur even rond en warm blijft zingen. Zo vraagt de opening van 'Es gibt ein Reich' uit 'Ariadne auf Naxos' een mysterieuze donkerte, die ze perfect weet op te roepen en van waaruit ze moeiteloos naar een hoge climax opbouwt. Dat alles, gecombineerd met haar schijnbaar oneindig legato, heeft nóg meer effect in de lange slotmonoloog van 'Capriccio', waarmee de cd besluit. Grootste orkestrale tussenspelen wisselen daarin af met zowel adembenemend mooi gezongen intieme momenten als kristalheldere fortissimi.
Dit is ondanks de kleine orkestrale bedenkingen zonder twijfel een schitterende debuut-cd. Adrianne Pieczonka toont zich een Wagner- en Straussvertolkster van wereldklasse.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
