Tja, een heel album met Radiohead-covers. Covers zijn nog altijd een van de meest delicate onderwerpen onder muziekliefhebbers. Een goede leidraad in dit hachelijk issue zijn de woorden van Osdorp Posse-frontman Def P : "Er is een verschil tussen een cover en een ode / je favoriete groepen eren is toch niet verboden / zolang je er dan maar iets nieuws mee doet." En dat "nieuws" wordt op deze 'Exit Music: Songs for Radio Heads' zeker gecreëerd.
'Morning Bell' wordt onder handen genomen door The Randy Watson Experience, een ensemble rond Roots-drummer Questlove. Zij maken het dromerige origineel tot een heerlijk soulnummertje met organs en subtiele percussie die wel eens uit de bocht swingt. Ook de klassiekers 'High and Dry' en 'Just', respectievelijk gecoverd door Pete Kumza en Mark Ronson, hebben de soul in zich. 'The National Anthem', op zich al het meest groovy nummer, heeft ook in de versie van Meshell Ndegeocello & Chris Dave zijn funk behouden, waardoor de remake overbodig klinkt. Veel uitdagender is de cover van 'Karma Police' door The Bad Plus. Door de zangpartij er volledig uit te kieperen, kunnen ze veel beter de dissonantie en de stuurloosheid van het origineel in de verf zetten. Het jazzy pianospel lijkt naar nergens te gaan en ook drums en bas modderen wat aan, tot ze elkaar vinden en voor een gigantische climax zorgen. Maar het is vooral de versie van 'Paranoid Android' die de genialiteit van Radiohead kan evenaren. Sia, die vroeger nog samenwerkte met Zero 7, brengt een heel sobere vocale uitvoering. De piepende gitaren uit het origineel zijn hier vervangen door een sectie strijkers waardoor deze coverversie eerder doet denken aan het originele 'Exit Music: For a Film'. Dat nummer wordt dan weer in de covermolen gepropt door The Cinematic Orchestra. Jason Swinscoe heeft jammer genoeg het concept 'cover' niet helemaal door. Hij kan geen evenwicht vinden tussen zijn eigen sound en de tearjerker van Thom Yorke. Maar de versie van Swinscoe en de zijnen mag er wel zijn. Osunlade levert als enige een remix af en geen cover. De originele vocals van Thom Yorke die 'Everything in it's right place' zingt, maar dan wel met een lome beatpartij eronder. De duistere triphop doet denken aan de samenwerking van Yorke met UNKLE voor 'Rabbit in your Headlight'. Maar Osunlade brengt variatie en na anderhalve minuut headnodding besluit hij het over een zonnige boeg te gooien: sambaritmes en battucadadrums. Ook van Matthew Herbert verwachten we genialiteit en die hoop komt hij glansrijk tegemoet. Zijn versie van het obscure '(Nice Dream)' doet denken aan zijn eerdere samenwerking met Roisin Murphy: geflipte geluiden (deze keer onder andere van bedlakens) die een eigen universum creëren.
Een essentieel coveralbum zal waarschijnlijk nooit bestaan. Ook deze 'Exit Music: Songs for Radio Heads' is niet onontbeerlijk voor Radio Heads. Elke artiest doet zijn ding met de song in kwestie, maar de sound verschilt enorm met die van The Oxford Five. Daarom is het zeker een geslaagd coveralbum te noemen, maar blijft het eerder iets voor de fans van de nieuwe uitvoerders dan voor de Radiohead-fans.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
