Partyorganisator Electronation pompt al vijf jaar nieuw leven in de Nederlandse electroscène. Dat het in deze missie slaagt, bewijzen de feesten die onze noorderburen non-stop afschuimen. Huis-dj Mason zet het jubileum luister bij met een mix-schijfje.
Mason is een Nederlandse deejay en violist met Griekse roots die furore maakte als support dj van Tiësto en als auteur van de clubhit '(Perfect) Exceeder'. Wie echter denkt enkel leuk in het oor liggende electrohouse à la 'Exceeder' te horen op 'Electronation Mixed by Mason', komt bedrogen uit.
Een beatloze intro kondigt de komst aan van de Boys Noize-remix van 'My Moon My Man', er zijn slechtere platen om mee te beginnen. De schitterende combinatie van hemelse Feist-vocals en een robotstem maken het nummer tot een van de beste Boys Noize-producties. Spijtig genoeg komt na een hemels begin een periode van ongeïnspireerde en saaie minimal. 'I Sleep in Sellotape' van Merkin is ronduit vervelend en Mason's eigen 'Intimate Express' bewijst dat ingetogen electrohouse en een korte, vreemde trompetsample eigenlijk niet werk.
Ondertussen is de mix bijna halfweg en valt er maar weinig interessants te horen. Mason blaast het geheel nieuw leven in met het meer melodieuze 'Disc Legion' in de Old Robot-versie, een heuse stijlbreuk. De Andrea Doria-bewerking van 'Lost Forever' lijkt opnieuw de weg van de saaiheid te bewandelen, maar deze track groeit uit tot een fabuleuze sfeerschepper. Donkere vocals ("I'm running in circles, I'm losing my reason") worden in een break weggeblazen door een onwaarschijnlijk neurotisch en tegelijk prikkelend deuntje. Na een veeleisend hoogtepunt komt de decompressie met het luchtige synth-spielereitje 'Eat the Positive' van Terry Tooner.
Mason bouwt gestadig op met de zeer doeltreffende staccato-beats van het Belgische Foxylane en zijn eigen productie 'Quarter'. De originele versie is verre van slecht, maar ze is iets te mat en mist scherpte en vinnigheid. Na omzwervingen naar de schitterende Kanzyani-versie van het al even fabuleuze 'Outhouse' van Nathan Fake en een uitermate irriterend intermezzo met Phil Kieran, belandt Mason met 'Arpolis' deze keer bij The Subs. Zoals steeds bij deze Gentenaren wordt er langzaam opgebouwd naar een spetterende chaos van vuile electrobeats. Waar anderen kiezen voor een dooddoener als outro, opteert Mason voor 'Vector X-Y' van Håkan Lidbo. Die track is gemaakt in de jaren tachtig (en enkele jaren geleden pas uitgegeven), maar klinkt zo fris dat er best een sjaaltje kan worden omgedaan om te genieten van het beste wijsje van deze mix-cd. Slimme zet van de Nederlander, zo helt het dubieuze gevoel dat rond deze set hangt toch nog over naar de positieve kant.
Een titel als 'Electronation 5 Years Mixed by Mason' schept de verwachting om de luisteraar te bestoken met een bombardement van snedige electrotoppers. Mason tovert daadwerkelijk pareltjes uit zijn mouw, maar die kunnen de schade die de bloedeloze en vervelende beats aanrichtten slechts gedeeltelijk herstellen.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
