Het leuke initiatief van het Brusselse Crammed om elektronische muziek met traditionele Balkanklanken te vermengen, krijgt vervolg. Net als zijn voorganger bevat 'Electric Gypsyland 2' een groot aantal herinterpretaties van werken van labelgebonden zigeunerbands als Taraf de Haïdouks, Koçani Orkestar of Mahala Raï Banda. Vermits zowel de remixers als de originele bands een hoog partygehalte nastreven, baadt een groot deel van dit plaatje in een aangename feestroes, al is de traditionele losbandigheid te prefereren boven moderne, soms kunstmatig geforceerde impressies.
Wat meteen opvalt is de rijke weelde aan deelnemers die hun energie in deze verzamelaar gestoken hebben. Zo hebben zowel bekende, multiculturele artiesten als Smadj, Oi Va Voi of Shantel voor remixen gezorgd als ook nieuwelingen in de Balkanclubscène als Forty Thiever Orkestar, Russ Jones of dj ClicK. Beiden vervormen veelal op een niet al té eigenwijze manier de originele muziek, maar leggen vaak klemtonen met meer oppeppende ritmen, echoënde dubeffecten of subtiele elektronische lagen die het geheel nóg rijker en warmer inkleuren. Zo verwerkt Balkan Beat Box de handenklappende ritmen en vurige trompetjes van Mahala Raï Banda's 'Red Bulla' tot een knallend geheel dat een rechtstreekse aanval op de dansbenen uitoefent. Zeker naar het einde van de plaat toe komen enkele pareltjes naar boven, zoals Russendisko & Friends die een nummer van een vierde Crammed artiest, Zelwer, bewerken op hun heuse live-partyband manier. Kort gebekte blazerpartijen naast aansporend geroep en een donderend bigbandritme zijn hier de feestelijke gangmakers.
Nóg opvallender, maar niet altijd even geslaagd, zijn de bijdragen van de Westerse elektronica-artiesten. Buscemi presenteert waar hij best in is, namelijk een eigenwijze, multiculturele cocktail die door een origineel, oppeppend ritme ondersteund wordt. Tunng brengt een minder geslaagde vermenging van traditionele gitaar- en mondharmonicamelodietjes met gitaarglitches en clicks'n'cuts. Animal Collective maakt het nog gekker en rommeliger, door een berberritme met Arbische zang op hol te laten slaan als een doldraaiende wekker. Dan doet buitenbeentje Nouvelle Vague het een stuk aangenamer, door 'Morceau d'Amour' op een sierlijke en slepende bossanova te zetten en de zalige stem van Marina Celeste met die van Mahala's Sorin te vermengen.
Het leuke aan dit plaatje is dat traditionele en moderne muziek elkaar vaak op een niet al te geforceerde manier vinden in een feestelijk jasje. Die paar elektronicafreaks die het allemaal té veel naar zich toetrekken niet te na gesproken, levert dat een dik uur dansbaar genot op. Wie het eens van de andere kant wenst te bekijken, krijgt er een plaatje bij met enkele originele liedjes van de Balkanartiesten. Vermits het hier om andere nummers gaat dan de eerder bewerkte, dient dit plaatje echter als leuke aanvulling.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
