Het is weer tijd voor de Pokerflat-verzamelaar. Het concept blijft intact: cd 1 geeft een overzicht van de beste Pokerflat-releases van het afgelopen jaar en cd 2 gooit een variatie daarvan in de mix. Centrale figuur is deze keer Clé, dj, producer en de helft van Pokerflat-oudgedienden Martini Brös.
Hij mag dan ook deze Dead Man's Hand aftrappen met labelbaas Steve Bug en hun productie 'Behind The Curtains'. De track begint als een ideale opener: rustig met spacy melodieën, om nadien de fut er in te brengen met claps en beats. Funky, hypnotiserend en minimaal, het handelsmerk van Pokerflat.
Wat vooral opvalt is dat de gevestigde namen het op deze editie laten afweten. De boeiendste tracks komen van de jonkies. Neem nu 'The Whisper Had It' van Simon Flower: een beat die meeloopt, een metalen ravemelodie en een funky shuffle die het geheel tot een gigantische climax brengt. De dansvloer roept. En luid! Ook Matthias Heilbronn laat zich opmerken met het donkere 'Do It Right'. Donker ondanks de progressieve melodie. Donker dankzij de stemmen uit de jungle en de diepe bass-beats. Het geheel heeft een hitpotentieel gelijk aan Ame's 'Rej' van enkele jaren terug.
De rest van de eerste cd is allemaal vrij verdienstelijk, maar niet uitzonderlijk. Martin Landsky producet op automatische piloot en moet er vocals bij halen om zijn tracks spannend te houden. Ook Steve Bug haalt zijn acid strings en onderzeese bassen weer boven om te doen waar hij goed in is, namelijk bezwerende dance brengen. Nog een eervolle vermelding is er voor Jeff Samuel. Zijn 'Relapse' begint als een old-school technotrack die eerder op het Duitse boenk-label Tresor zou thuishoren, maar Samuels track ontpot zich dan tot een heerlijke repetitie van botsende beats.
Daarna is het aan de mixer van dienst om meer Pokerflat Grand Cru te serveren. Opener 'Needles (Steve Bug Remix)' van Raudive is meteen een schot in de roos. Pingelende blieps, donkere beats,... en de wereld is vertrokken voor een trip down Pokerflat Lane. Guido Schneider en Florian Schirmacher komen die trip dan even verstoren met hun down-to-earth minimale funk. Jammer, want Martin Landsky slaagt er dit jaar niet in om met zijn goedkope truucjes de triptrein weer op de rails te zetten. Wel een verdienstelijke poging komt er van Ryo Murakami die met zijn 'Nightmare' de luisteraar meeneemt voor een hallucinante rit door de claustrofobische straten van New York met stevige techno op de achtergrond. Maar de track kan zich niet volledig ontplooien omdat Clé staat te popelen om zijn eigen Martini Brös-platen in de mix te gooien. 'From Buleaux' en 'Towards Buleaux' zijn echter het stof onder de naalden niet waard en het is dan ook een hele verademing wanneer Steve Bugs 'Momwack' (what's in a name) door de boxen mag knallen. Bug laat op deze plaat zijn acidliefde even achterwege en mikt volop op de bezwerende minimal. Clé's eigen productie 'All Dried Out' kan de bezwering nog wat verlengen. Zeker wanneer hij voor 'Hidden Pleasures' nog even van tandempje doet met Steve Bug wordt de luisteraar meteen richting discotheek gekatapulteerd. Het is het begin van een opzwepend einde, want ook 'Karawane' (Martini Brös) en 'Her' (Ryo Murakami) kunnen bekoren door hun uitgebalanceerde beats en bevreemdende bliepjes die de boel heerlijk ontregelen.
Toegegeven, er staan nog iets te veel missers op deze 'Dead Man's Hand' om van een absolute hitschijf te spreken, maar de aanzet is al mooi. Na de dorre oogst uit 2006 lijkt 2007 enkele pareltjes te hebben afgeworpen die betere tijden doen vermoeden. Opvallend is dat de jeugd de macht grijpt. Zij laten de meest innoverende zaken te laten horen, vaak net door naar de oudere klanken terug te grijpen. Maar wie kan daar wat op tegen hebben als het spannende muziek oplevert?
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
