Chromeo is een Canadees producersduo bestaande uit Pee Thug en Dave 1. Vorig jaar braken ze door met hun debuut 'She's in Control', een aanstekelijke mix van house, pop en vette seventiesfunk. Op dit mixalbum tonen onze Canadese vrienden waar ze de mosterd haalden: 'Un Joli Mix pour Toi' is een verzameling van de beste seventies- en eightiesfunk en -disco, maar jammer genoeg ook niet meer dan dat.
Funkklassiekers in overvloed op deze 'Joli Mix': na de spacy opener 'On a Journey' van Elektrik Funk serveert Chromeo ons het tweeluik 'Beat the Street' van Sharon Redd en Chemises 'She Can't Love You', en daarmee is de toon gezet. Alle elementen die funk funky maken zitten erin: voorzichtige belletjes, wah-wah-gitaartjes, eenvoudige analoge synthmelodietjes en een aanstekelijke discobeat. En dat alles overgoten met warme soulstemmen en dito achtergrondkoortjes. Jammer genoeg zit er niet veel variatie in de plaat. Af en toe selecteert Chromeo wel een discotrack met een wat andere invalshoek, zoals Kleeers 'You Got Me Rockin'', dat met zijn dreunende beats en overstuurde, repetitieve baslijntje wat aan vroege techno doet denken. Maar de funk/disco-ondertoon verdwijnt nooit helemaal, en daaardoor klinkt alles al snel saai en te repetitief. De nummers zijn op zich interessant, funky, dansbaar, al wat een dansliefhebber met gevoel voor nostalgie kan wensen (probeer maar eens stil te blijven zitten bij Herbie Hancocks 'Tell Everybody'). Maar het geheel klinkt nogal futloos en ongeïnspireerd. Enige variatie in de mixes zou bijvoorbeeld heel welkom zijn. Nu lijkt het alsof Chromeo gewoon probeert de nummers zo lang mogelijk door elkaar te laten lopen. Dat die mixes technisch perfect uitgevoerd zijn is op zich mooi, maar omdat ze steeds op dezelfde manier opgebouwd zijn gaat ook dat al snel vervelen. Kortom: goede songkeuze, technisch perfect gemixt, maar te weinig variatie om lang boeiend te blijven.
Een dubbel gevoel overheerst dus bij deze 'Joli Mix'. Als beeld van Chromeo's invloeden is het album zeker geslaagd: zelden zoveel disco- en funkclassics bij elkaar gezien. Maar als mixalbum op zich ontbreekt het 'Un Joli Mix pour Toi' aan originaliteit in de overgangen. Misschien was een gewone verzamelaar, zonder mixes, beter geweest. Door de weliswaar geweldige nummers op een ongeïnspireerde manier aan elkaar te breien valt het album ergens tussenin, en dat is zeer jammer.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
