'Chine Collection The Fourth' is een compilatie ter promotie van de gelijknamige modecollectie van de Belgische ontwerper Guillaume Thys. De collectie pretendeert een ode te zijn aan de ontwikkelde, verfijnde vrouw, en maakt daartoe vooral gebruik van zijde. As for the music: op de compilatie staan een resem hippe modesongs, naast enkele zijdezachte liederen die hetzij door een ontwikkelde, verfijnde vrouw gebracht worden, hetzij er een eerbetoon aan zijn. Op het eerste zicht lijken de verschillende stijlen mijlenver uit elkaar te liggen, doch na een eerste beluistering blijkt dat best mee te vallen.
De androgyne pathos van Antony & The Johnsons zal er altijd wel zijn voor- en tegenstanders op nahouden, feit is dat 'You are my sister' qua opener alvast een song is die kan tellen. 'La jeune fille aux cheveux blancs' is een knap a capellanummer van de hand van Camille. De creatieve stemmetjes, huppelende ritmes en speelse arrangementen zijn stuk voor stuk het resultaat van menselijke stembanden; er komen geen instrumenten aan te pas. Breekbaar en met een vleugje sexy onschuld: de ideale soundtrack voor een broeierige zomerdag.
Een heleboel artiesten op de 'Chine Collection' compilatie zijn schatplichtig aan de rijk gearrangeerde camp van het Franse Air. Zo is Sebastien Tellier's 'La Ritournelle' een filmische brok triphop die vooral door de vocalen en strijkers erg doet denken aan Air, doch gemakkelijk de helft korter had mogen zijn. Ook 'Spring isn't fair' van Bertrand Burgalat hangt uit in dezelfde regionen van de kitschpop met zijn lazy zang-Engels met charmant Frans accent, zijn geprogrammeerde beat, zijn koddige achtergrondkoortjes en stroperige synthesizerstrijkers. De rest van de campfamilie op 'Chine Collection' wordt bevolkt door onder meer de olijk gearrangeerde elektronica van Architecture in Helsinki (met rasechte feelgood-achtergrondkoortjes à la Arcade Fire) en het Engels-Franse duet 'Game we play' door As we fall ("It's a game we play / It's a jeu nous playent" (sic.) Tja...).
Ook liefhebbers van dansmuziek blijven niet op hun honger zitten. Roisin -Moloko- Murphy brengt leven in de brouwerij met het zwoele 'If we're in love' en even later komt dance-sensatie Tiga de potentiële massa opzwepen met het uiterst dansbare 'You gonna want me'.
Dé track van deze compilatie is echter het wonderschone 'The false husband' van Isobell Campbell & Mark Lanegan. De beproefde combinatie – zet een verweerde lelijkaard bij een kwetsbare engel en je weet niet wat je hoort – levert ook hier vuurwerk op. De schuurpapieren stem van Lanegan wordt omgeven door de prachtigste arrangementen (veelzijdige strijkers, cowboyachtig tremologitaartje en minimale, walsende drums) en bovenal de zoete, zweverige stem van Campbell.
Verder terug te vinden op het schijfje: 'All my friends' van Amos Lee – de mannelijke equivalent van bluesbabe Norah Jones; de eigenzinnige feelgoodsoul van Jamie Lidells 'Multiply' en 'This modern love' – okselfrisse gitaarpop van het net niet kapotgehypete Bloc Party.
Dieptepunt op de cd is de valse noot waarmee de compilatie besloten wordt: de afschuwelijke dance-remix door Audiobullys van het nochtans bekoorlijke 'Shot you down' van Nancy Sinatra.
Wat compilaties meestal tot vervelende bespreekobjecten maakt, is het gebrek aan uniformiteit waar ze vaak onder te lijden hebben. 'Chine Collection' is er evenwel in geslaagd om ondanks de onderlinge verscheidenheid van de tracks een tamelijk coherente cd samen te stellen. De voornaamste bindmiddelen heten in dit geval frisheid, originaliteit en kwaliteit. 'Chine Collection' is zeker geen must-have, wel een aangename introductie tot het werk van enkele minder bekende maar daarom niet minder getalenteerde artiesten, en vooral een uitstekende soundtrack bij zonnige zondagen in het park.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
