Het wordt aardig gevierd dat Steve Bugs Pokerflat Recordings tien jaar bestaat. Geheel terecht overigens, de soulvolle, jazzy housescene had zonder deze Duitse producer en labeleigenaar helemaal niet geweest wat ze nu is: een dynamisch en creatief genre. Één van de zaken waarmee een decennium Pokerflat-platen gevierd wordt, is de gelimiteerde 3 cd-box 'All In!'. Met meer dan honderd singles en drieëntwintig full albums in de catalogus is er natuurlijk keuze zat. Met de twintig tracks op deze dubbelaar – de bonuscd even niet meegeteld – wordt echter niet zozeer teruggeblikt, maar wel vooruit gekeken. Nog onuitgegeven materiaal (cd 1 'Exclusive tracks'), succesvolle, huidige singles (cd 2 'Current tracks') of tot op heden goed verborgen dingen zijn alvast een mooie garantie voor de toekomst.
Kenmerkend aan deze muziek is een sterk 'less is more'-principe. Elk geluid klinkt helemaal uitgezuiverd, staat op de juiste plaats en wordt niet weggestoken in complexe of gelaagde klankpuzzels. Zo kan gemakkelijk gespeeld worden met details en nuanceringen. Ander voordeel is dat deze tracks uitermate geschikt zijn voor de dansvloer, maar tegelijkertijd ook een fijnzinnige, elektronica-minnende geest kunnen plezieren. Grote namen van bekende producers zijn niet belangrijk, kwaliteit des te meer. Deze minimaal gevulde muziek bulkt dan ook van de 'juiste' klanken. Neem even 'Float' van Patrick Chardronnet, een nummer dat enkel een schuifelend ritme, echoënde gitaarklanken en onderdrukte, donkere orgeltonen combineert. Eenvoudiger lijkt haast niet mogelijk, maar tegelijkertijd bevat deze song een heerlijk ingehouden gevoel, waarbij elk moment een bom zou kunnen ontploffen. Het mag wat vreemd lijken met zo'n beperkte invulling, maar op deze manier wordt hier vaak met emoties gespeeld. Wie toch wat namen wil: Märtini Brös of MB-helft Clé, Vincenzo of Guido Schneider hebben geschiedenis geschreven. Iets mindere bijdragen zijn te noteren van Burnski (te veel ritme en te weinig ondergrond in 'Species'), Schneider en Schirmacher ('Nadel und Zwirm' is puur verknipte ritmiek en dus erg vaag) of Phoniques remix van de alom gekende DHS-single 'House of God'. Verder valt het op dat Pokerflat deze dagen helemaal op de minimalscene is gesprongen, wat vaak erg lege muziek geeft die minder met soul te maken heeft.
Als kers op de taart krijgt de beperkt uitgegeven box nog een bonus-cd met de echte klassiekers. Met Steve Bug, Detroit Grand Pubahs, Martin Landsky of als afsluiter een opvallende Trentemoller-track die door niemand minder dan Richard Davis (gekend van werk met Swayzak) is ingezongen, betreft het hier een extraatje om natuurlijk 'u' tegen te zeggen.
Pokerflat heeft zichzelf een prima verjaardagstaart gemaakt. Liefhebbers van hardere beats en minimale elektronische muziek mogen hun vingers bij deze cd-box dan ook gerust aflikken, want Pokerflat is duidelijk nog niet uitgezongen.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
