Als men begint te denken alles te hebben gehoord dat er te horen valt, wordt toevallig 'Un Camino de Santiago' uitgebracht: een compilatie-album met muziek uit de 17e eeuw en vroeger. "Moet kunnen", dacht Arianna Savall, dochter van gevierd muzikant Jordi. Ze selecteerde liederen die vroegere Santiago-hangers allicht hebben gehoord en als centrale uitgangspunt nam ze het jaar 1648, toen de Camino Francès (de route naar Santiago de Compostella die heel Frankrijk doorkruist) officieel werd vastgelegd op kaart. Wie de cover van dit album nader bekijkt, merkt inderdaad de Sint-Jacobsschelp op die onlosmakelijk met de weg naar Santiago verbonden is. In uitleg schiet deze uitgave bij het label Ricercar overigens niet tekort: er wordt toelichting verschaft bij de afzonderlijke liederen en de authentieke werken worden opgedeeld per streek. Op die manier kan men over iets meer dan een uurtje tijd de hele route samen met Savall denkbeeldig afleggen. Op zich is het idee ook opmerkelijk, want dikwijls worden cd's met de Camino als vertrekpunt overbevolkt met Middeleeuwse muziek. Dat Savall deze clichés omzeilt en vooral met korte renaissancestukjes komt aanzetten, is een aangename afwisseling.
Als begeleiders koos Savall het Ensemble La Fenice en diens leider Jean Tubéry, zelf kornettist en blokfluitist van makelij. La Fenice verdiende al haar sporen in dit repertoire en brengt deze muziek dan ook met verve tot leven. Arianna Savall heeft een totaal ander timbre dan dat van haar moeder (Montserrat Figueras) en haar stem heeft een meer neutrale klank. Ze kan dus niet herkend worden uit de duizend, hoewel ze een uitzonderlijk evocatief vermogen heeft dat ze misschien wel van haar moeder heeft geërfd. De verdienste van haar samenwerking met La Fenice is dat de muzikanten deze stukken niet benaderen als dode muziek, maar brengen als is het een taal die tegenwoordig nog universeel wordt "gesproken". Op die manier klinkt 'Un Camino de Santiago' heel hedendaags, hoewel het ensemble uiteraard vanuit een historisch instrumentarium interpreteert.
Hoewel het album over de hele lijn meer dan voortreffelijk klinkt, ontroert 'Un Camino de Santiago' slechts in beperkte mate. De korte speelduur van de alles bij elkaar 22 tracks zit daar zeker voor iets tussen. Dikwijls zijn de uitgaven bij Alia Vox, het label van Jordi Savall, bovendien specialistischer opgevat en zij spitten bepaald repertoire helemaal tot de diepte uit. Op dit album staan meerdere werken verzameld, vaak van onbenoemde componisten, die reeds door andere ensembles werden opgenomen en de meerwaarde die La Fenice daartegenover stelt is gering. Het gevoel waarmee de luisteraar daardoor achterblijft, is dubbelzinnig. Voor wie houdt van renaissancemuziek uit de marge is dit misschien een ware ontdekking, maar mensen die graag een afgewerkt plaatje in handen krijgen, weten wellicht niet goed welke kant het met deze plaat op moet.
