Voor diegenen wiens kennis van het Duits dringend moet opgeschroefd worden: met dieven heeft 'Tief in der Nacht' niets te maken. Des te meer met diepte, want 'Tief in der Nacht' is een van de uiterst complexe liederen van de Oostenrijkse componist Alban Berg. Rond dat voorname lid van de Tweede Weense School is deze opname opgebouwd, met opnames van zowel vroeg als een beetje later werk. Als tegengewicht kozen Juliane Banse en Aleksandar Madzar voor het meer recente 'Lamento' van stukken minder onbekende Karl Amadeus Hartmann. Het contrast is interessant en beide componisten sluiten redelijk goed bij elkaar aan, maar er valt toch een duidelijke daling in de intensiteit op te tekenen vanaf het 'Lamento'. Niettegenstaande voert het duo dat werk goed uit, hoewel de cd in eerste instantie duidelijk om Berg draait.
Alban Berg is eigenlijk een beetje het repertoire van de underdogs in de klassieke muziek, en tegelijk ook niet. Zo namen veel grote vocalisten de componist onder handen, zelfs als zijn progressieve en soms bijna destructieve werk absoluut niet paste binnen hun discografie tot op dat moment. Bij Juliane Banse is het dan weer verwonderlijk dat ze zweert bij de weinig besproken Aleksandar Madzar. Niet dat hij onpersoonlijk is, maar de ruimte die hij laat voor Banse is duidelijk te horen en daardoor kantelt de opname heel af en toe naar een kleine onevenwichtigheid. De piano is af en toe te weinig prominent en treedt te graag uit het voetlicht. Berg hield van het klavier als primordiaal instrument binnen de lied-context en daar komt Madzar niet altijd aan tegemoet. Berg had bepaalde liederen reeds geschetst voor symfonisch orkest en eenmaal die rijke klankwereld in een schamele tweestemmige pianopartij moet verklankt worden, kan die uiteraard niet van minder belang zijn.
Opvallend is dat Banse niet de gebruikelijke diepte legt in haar Berg. Ze is iets luchtiger en vrijer, waardoor de drie verschillende cycli die op deze cd werden geplaatst, allen een grotere transparantie ademen dan gebruikelijk. Men kan voor of tegen een dergelijke visie pleiten. Het is immers zo dat de muzikale aankleding bij Berg altijd zowat beperkt blijft, zodanig dat transparantie eigenlijk nooit een probleem vormt. Ook heeft de extra ruimte die Banse creëert, geen positieve (noch een negatieve) weerslag op de hermetiek. De liederen blijven emotionele en hoogst persoonlijke ontboezemingen van een complex mens en componist, en mocht dat niet meer ten volle bij de luisteraar overkomen, zouden zowel de 'Sieben frühe Lieder' als de 'Jugendlieder' allicht aan artistiek belang verliezen.
Bovenal is het echter belangrijk om het boekje bij 'Tief in der Nacht' ter hand te nemen en de teksten van Banse mee te volgen. Deze zijn niet alleen vanuit dichterlijk standpunt interessant, maar ook maken ze de muziek bevattelijker, hetgeen ook logisch is. Wil men dus echt 'In the Depths of Night' terecht komen, dan is deze opname vast en zeker goed vertrekmateriaal. Niet iedereen zal er even goed mee om kunnen, maar het is in ieder geval het proberen waard. Als opstapje naar Bergs liederen kunnen Juliane Banse en Aleksandar Madzar overigens extra waardevol zijn, want er is iets minder zwaarte en een tikkeltje meer openheid en ademruimte naar de luisteraar toe. Bijgevolg niet altijd spannend, maar ten minste integer, waarachtig en zonder veel bombast.
