De Londense Wigmore Hall is het epicentrum van de Britse liedcultuur. Alle groten der aarde zijn er met de regelmaat van de klok te horen. Sinds enkele jaren heeft Wigmore Hall haar eigen label, waarop geregeld live-opnames worden uitgebracht. De nieuwste release is er een met bariton Simon Keenlyside en pianist Malcolm Martineau. Hun indrukwekkende recital biedt de luisteraar een mooi opgebouwd programma dat zowel Duitse romantiek als Franse finesse aan bod laat komen.
Met Schuberts ‘An Silvia’ springen de sterke punten van dit duo direct in het oor. Keenlyside beschikt over een warme bariton met vlotte hoogte en maakt indruk met zijn onberispelijke Duitse dictie. Zijn aandacht voor dynamiek weerspiegelt zich in de verschillende kleuren die hij aan elke strofe van dit lied meegeeft. Aan zijn zijde toont Malcolm Martineau waarom hij gekend staat als een van de beste liedbegeleiders van deze planeet. Elke adem, elke minuscule rubato wordt door hem op magistrale wijze opgevangen. Het hoogtepunt van hun meeslepend blokje Schubert is een ontroerende vertolking van 'Die Sterne'. Dit schijnbaar eenvoudig, vierstrofig lied wordt dankzij de verfijnde manier waarop beiden Schuberts harmonieën inkleuren een aangrijpende afspiegeling van een eenzame wandelaar en zijn onvervuld liefdesverlangen.
In de zes liederen van Hugo Wolf gaan beiden op hetzelfde pad verder. In een ingetogen, teder lied als 'An die Geliebte' laten ze zich van hun zachtmoedigste kant zien, terwijl 'Der Knabe und das Immelein' veeleer een humoristische ballade is waarin Keenlyside op meesterlijke wijze de verschillende personages in het verhaal weergeeft. Na het korte, ietwat ironische 'Lied eines Verliebten', waarin een jongeman klaagt dat zijn liefje meer bij haar moeder zit dan bij hem, eindigt dit deel met het stormachtige 'Lied vom Winde'. Martineau's duivelse vertolking en Keenlyside's krachtige stem maken hier een adembenemende drie minuten van.
De tweede helft van het recital is gewijd aan Gabriel Fauré en Maurice Ravel. Opener 'Aubade' toont onmiddellijk Keenlyside's affiniteit met het Franse repertoire. Zijn fijnzinnige stemgebruik sluit perfect aan bij Fauré's sobere, bijna declamatorische schrijfstijl. De meer passionele kant van Fauré komt tot uiting in 'Notre Amour'. Begeleid door opzwepende arpeggio's lijkt het alsof de ik-figuur zich wil overtuigen van al het goede van de liefde. Martineau's parelende pianospel biedt Keenlyside een kleurrijk klanktapijt waarop hij zich kan laten meedrijven tot een uitbundige climax. De charme die uit dit lied spreekt is nog uitdrukkelijker aanwezig in ‘Le Papillon et la Fleur’, Fauré's allereerste compositie. Met zijn dartele pianopartij en verleidelijke ritmes ademt dit lied één en al innemende zorgeloosheid uit. Het contrast met Ravels ‘Histoires Naturelles’ kan niet groter zijn. Deze dierenverhalen vragen van de zanger een diepgaande tekstbeheersing en inleving, temeer omdat Ravel melodie zo goed als achterwege laat ten voordele van zuivere declamatie. Gesteund door de wondermooie, impressionistische kleuren die Martineau uit zijn piano tovert, wekt Keenlyside elk van de dieren meesterlijk tot leven.
Het moge duidelijk zijn: dit recital is een absolute voltreffer. Simon Keenlyside en Malcolm Martineau brengen liedkunst van het allerhoogste niveau en leveren zo een cd af die zijn plaats in de discografie meer dan waard is!
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
