Drie schijfjes op drie jaar tijd, uitwaaierend in evenveel richtingen: met de jaren lijkt de Zweedse mezzo-sopraan Anne Sofie von Otter haar muzikale horizonten alleen maar te verruimen. In 2010 dook ze nog met jazzpianist Brad Mehldau de studio in om enkele van diens componeerde liefdesliederen op te nemen, het jaar nadien schaarde ze zich bij Les Musiciens du Louvre-Grenoble om Berlioz' 'Les Nuits d'été' te verklanken en in 2012 stort ze zich op muziek uit de 17e eeuw. Onder de titel 'Sogno Barocco' vertolkt de mezzo werken van Claudio Monteverdi en Francesco Cavalli, grote voorvechters van het operagenre dat toen nog in zijn kinderschoenen stond, alsook ondergesneeuwde stukken van Francesco Provenzale en Luigi Rossi. Vanuit traditioneel operastandpunt lijkt het niet bepaald opwindend om dergelijk repertoire op te nemen: de orkestrale partijen zijn nogal schaars uitgewerkt en op forse dramatische ontwikkelingen is het wachten tot later in de Barok. Zelf zegt von Otter daar echter over dat ze door de jaren heen geleerd heeft anders naar de recitatieven te luisteren: precies omwille van het vermijden van de trukendoos waar latere generaties zo gretig in graaiden, krijgt deze muziek volgens haar iets puur, iets ongeschonden eerlijk.
Voor haar project wist von Otter de Argentijnse dirigent Leonardo García Alarcón te versieren. Ongetwijfeld had de mezzo voor een meer gereputeerde naam kunnen kiezen, maar ze verkoos de frisse blik van iemand die Barokmuziek met enorm veel gretigheid onder handen neemt. De Zuid-Amerikaan voelde immers van jongs af aan affiniteit met de Baroktraditie, uiteraard minder vanzelfsprekend als niet-Europeaan. Anderzijds gelooft de dirigent niet in strikte scheidingen tussen diverse muzikale talen. Hij richtte de Cappella Mediterranea niet alleen op met als doel actueel onderzoek naar Barokmuziek in de uitvoeringspraktijk te implementeren, maar ook in een poging de sporen van de etnische muziek terug te vinden en hun waarde in het muzieklandschap van vandaag aan te tonen. Eveneens veel jonge gezichten kleuren dat in 2005 opgerichte ensemble, maar dat het niet gaat om een stel groentjes blijkt uit de kwaliteit van deze opname. De opvolging voor Jordi Savall lijkt dus verzekerd, hoewel het nog vroeg is om Leonardo García Alarcón (de laatste jaren frequent in de opamestudio te vinden overigens) nu al een met een dergelijk monument te vergelijken. Tot slot lenen ook sopraan Sandrine Piau en alt Susanna Sundberg hun stem aan een aantal liederen. Net als von Otter is Piau iemand waarop geen tijdperk te kleven valt: zolang het repertoire haar ontroert, zingt ze het. Ook nu weer met grote klasse trouwens.
Het meest prikkelend zijn de duetten: met Piau verweeft von Otters stem zich tot een merkwaardig intiem duo. Zelden klonken 'Dolcissimi baci' uit Cavalli's 'La Calisto' en 'Pur ti miro' uit 'L'Incoronazione di Poppea' zo orgiastisch mooi. De dialoog met Sundberg in de tien minuten uit 'Il Ritorno d'Ulisse in Patria' is dan weer een geconcentreerd eindpunt. Ook solo weet von Otter de luisteraar echter gevangen te houden. Een zangeres die nog vanalles te bewijzen heeft, durft waarschijnlijk niet zo ver gaan in haar interpretaties als von Otter hier doet. Precies omdat ze haar sporen allang heeft verdiend, zet de mezzo als het ware alles op het spel. Zo vliegen de brokken hier van Monteverdi af en lijkt Cavalli absoluut niet gevangen te zitten in een conservatieve stijl. Bovendien heeft von Otter gelijk als ze zegt dat minder omkadering niet noodzakelijk hoeft te betekenen dat alles emotioneel meer aan de vlakte blijft. 'Sogno Barocco' illustreert precies het tegendeel daarvan: wie het album niet zal kunnen smaken, zal allicht klagen over de enorme inzet en de passie waarmee von Otter en de Cappella Mediterranea muziek maken, een enthousiasme dat de luisteraar vooral de eerste keren overrompelt. Opgelet wie met deze cd in de lader over de snelweg scheurt: het zijn interpretaties waar pure doodsverachting uit spreekt, waarin geen concessies worden gedaan aan de goede smaak. En precies daardoor wordt de smaak er alleen maar beter op.
