Na onder andere een briljante plaat vol minimale sample- en loopexperimenten en een al even interessant conceptalbum als eenmansband zoekt Jan Jelinek tegenwoordig steeds meer de samenwerking met jazzmuzikanten op. Dit album kan als vervolg worden gezien op de improvisaties die hij in 2002 maakte met het Japanse collectief Computer Soup: in verhouding tot dat project wordt hier eigenlijk nog meer afstand genomen van de elektronica en komt de muziek weer een stap dichter bij moderne jazz. De hoofdrol op dit album is namelijk niet weggelegd voor Jelinek zelf, maar voor een jong Australisch jazzcombo: Triosk. Dat kreeg opzetjes en schetsen uit Berlijn toegestuurd, speelde aan de hand daarvan materiaal in op piano, drums en dubbele bas en zond dat vervolgens weer terug om het te laten bewerken.
In 'Mis-leader', de opener van het album, loopt – als ware het een handreiking aan de verstokte fan van ouder Jelinek-werk – nog héél zacht een knerpje mee, in vierkwartsmaat. Vanaf daar herkennen we nog wel de loops en een sporadische echo of langgerekte sfeer, maar de bewerkingen hebben subtiel plaatsgevonden. Verder heeft de kalmte uit het solo-werk van Jan Jelinek plaatsgemaakt voor bij vlagen knallend spel van de Australiërs.
'Theme from Trioskinek' is ondanks de wat stoffige titel een glanzend middelpunt op het album. Eerst geeft Jelinek zichzelf twee minuten de ruimte om naar hartelust te knippen en filteren in een loop met piano en bas. Die bevrijden zich onverwachts uit de houdgreep wanneer er plotsklaps rechte drumpartijen invallen en de piano een schitterend samenspel aangaat met sferische klanken uit de sampler. Die natuurlijk hun oorsprong hebben in door Triosk gespeelde noten. Hier komt de samenwerking tussen laptopkunstenaar en jazzmuzikanten op een geweldige manier uit de verf, evenals in 'Vibes-pulse', waarin met drum- en basgeluiden een dwingend ritme wordt opgebouwd, overgoten met een repeterende vibrafoonmelodie. Als kritiek hier al gepast zou zijn, dan enkel op het feit dat niet alle acht nummers zó goed zijn als deze twee.
'1+3+1' maakt kortom nieuwsgierig naar wat Triosk ons nog meer gaat brengen en is tevens een waardevolle toevoeging aan het steeds rijker wordende oeuvre van Jan Jelinek. Ook al lijkt zijn eigen rol er hier – bedrieglijk! – een op de achtergrond te zijn, de bescheiden manipulatie van het Triosk-materiaal is een essentiële factor in het geheel en geeft de muziek een fascinerende scherpe rand.
Meer over Triosk meets Jan Jelinek
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
