Tom Pintens loopt al een tijdje rond in het vrolijke Antwerpse muzieklandschap. Het bekendst is hij als toetsenist en gitarist bij Zita Swoon, maar hij speelde ook bij Think of One en bij zijn eigen groepen Flowers for Breakfast en 2000 Monkeys. Tussendoor schreef hij film- en theatermuziek en verzorgde hij de productie van menige Vlaemsche plaat. Van een debuutalbum is het dus moeilijk spreken, maar zijn jongste, titelloze schijfje is toch Pintens' eerste echte solowerk onder zijn eigen naam.
En verrassing: Tom Pintens doet het helemaal in het Nederlands. Hij liet zijn teksten schrijven door levensgezellin Ellen Schoenaerts, terwijl hij samen met een reeks bevriende muzikanten voor de muziek zorgde. Zita Swoonfans zullen Pintens' stijl meteen herkennen: hij laat rustige maar poppy beatjes doorheen synthjes hotsen en zorgt voor een akoestisch tegenwicht met piano en gitaar. De liefde voor rijke arrangementen is onder andere duidelijk te horen in de vele achtergrondzanglijnen van de nummers, die toch niet overladen zijn. Pintens doet het rustig en intiem, maar zet het ingetogene ook zonder schroom opzij. Zo plaatst hij onder 'Lola' een stevige discogroove. Aan de zang is het in het begin even wennen, soms klinkt Pintens' stem wat dunnetjes. Gelukkig weet hij zich meestal goed uit de slag te trekken in de vertolking van de vaak erg verhalende teksten. Die teksten zelf zijn behoorlijk goed te pruimen en zorgen in combinatie met de muziek voor een stel prima nummers. Opener 'Al die tijd' is er al meteen boenk op met een meeslepend refrein: "en het kan niet elke dag feest zijn, laat het komen, laat het zijn. Als de avond valt en mijn gedachten komen niet los, laat ik ze liever dolen in het bos." Ook 'Nieuwe Tarzan', een liefdeslied in stevig aangezette driekwartsmaten is meer dan geslaagd, onder andere door de achtergrondzang van Tine Reymer (die in een ver verleden samen met Pintens Flowers for Breakfast vormde). Iets steviger is 'K', dat nostalgisch jeugdsentiment combineert met stampende drums en vettig glijdende synths, waartegen Tom Pintens zijn beheerste pianospel uitspeelt.
Deze plaat geeft zich niet meteen prijs, maar na een paar luisterbeurten worden de parels zichtbaar. Als een goede oester hult Pintens de glimmende teksten in smakelijke en verrassende muziek, waarbij hij duidelijk laat zien dat hij de kneepjes van het vak kent. Sommige nummers laten je wat op je honger zitten, maar het album is als geheel zeker bevredigend.
Meer over Tom Pintens
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
