Vers uit de Franse hoofdstad is hier The Dø, een olijk duo dat met zijn debuutalbum 'A Mouthful' misschien een van de leukste, maar zeker een van de meest diverse releases van het jaar op zijn naam heeft. The Dø is enerzijds Dan Levy, een Parijse componist van filmmuziek (hij werkte mee aan Nahons 'L'Empire des Loups') en anderzijds Olivia B. Merilahti, een Frans-Finse bohémienne met een herkenbare, veelzijdige stem.
'A Mouthful' opent met het licht bizarre 'Playground Hustle', een song over de jongens tegen de meisjes en de jeugd tegen de volwassenen – compleet met nagebootste kinderkoren. Het nummer zet meteen de toon voor de rest van het album: bij de eerste beluistering van 'A Mouthful' is elk lied een verrassing die schijnbaar nauwelijks verband houdt met het voorgaande, afgezonderd van Merilahti's stem. The Dø's invloeden zijn er dan ook naar: Bela Bartok en Igor Stravinsky worden naast Björk en Peaches gezet, met even verderop Tom Waits en Frank Zappa. Levy en Merilahti zijn duidelijk niet geïnteresseerd in het maken van een gefocuste indruk. Het koppel omarmt integendeel de muzikale verscheidenheid door het jazzy 'Stay (Just a Little Bit More)' te laten contrasteren met een streepje Finse volksmuziek (het prachtige, meerstemmige 'Unissassi Laulelet') en schalkse hiphop à la Lady Sovereign in 'Queen Dot Kong'. Ondanks de verschillende stijlen beweegt Merilahti zich vocaal met een verbazend gemak in de songs – ofwel is de jonge zangeres een natuurtalent, ofwel heeft ze al een indrukwekkende muzikale bagage. Ook Levy verdient lof: zijn avontuurlijke, vindingrijke arrangementen moeten niet onderdoen voor die van de jonge Beck en herinneren zelfs aan de veelzijdige indiepioniers Super Furry Animals. De stilistisch meer opvallende nummers kunnen echter doen vergeten dat ook de andere songs op 'A Mouthful' echte pareltjes zijn: kwaaie rocksong 'On My Shoulders' is een voor de hand liggende singlekeuze, terwijl 'Searching Gold' een verwantschap vertoont met folklegende Tim Buckley. In 'The Bridge Is Broken' probeert Merilahti met onvaste stem te kirren als Joanna Newsom; de trieste geest van Billie Holiday waart rond in het slepende 'When Was I Last Home' en PJ Harvey lijkt haar draai te hebben teruggevonden in 'Travel Light'. Doorheen het album wordt de luisteraar al dan niet subtiel gewezen op The Dø's talrijke invloeden en toch slaagt de band erin een steeds frisse, karaktervolle indruk te maken. Enkel naar het einde toe vertoont 'A Mouthful' tekenen van indigestie: vijftien nummers op een popschijf is veel, maar vooral de mindere kwaliteit van de twee laatste tracks is teleurstellend na zulk een winning streak van topnummers. 'Aha' kreunt structureel onder te veel onnodige franjes en afsluiter 'In My Box' lijkt eerder een mislukt studio-experiment dan een song. Daarenboven heeft Merilahti hier duidelijk moeite om hoge tonen te halen en mist de charmante fragiliteit die ze in de andere tracks aan de dag legt.
Grotendeels is 'A Mouthful' echter een verzameling songs van pure alfaklasse – ondanks of dankzij zijn verscheidenheid. The Dø's eerste album is niet alleen extreem veelbelovend, maar verdient een kans van elk muziekminnend persoon.
Meer over The Dø
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
