Syndrome, een project van Amenra-lid Matthieu Vandekerckhove, is ondertussen aan zijn tweede uiting toe. Evenals de eerste is dit werkstuk opgedragen aan zijn zoontje, maar in tegenstelling tot vorige keer klinkt 'Now and Forever' een stuk positiever en opener dan de zware drones en zwartgallige atmosfeer van de eerste schijf. Nochtans is dit geen makkelijke hap muziek, want de zweverige ambient is vooral geschikt om op weg te dromen en iets minder om even tussendoor naar te luisteren.
Een enkele track van achtentwintig minuten die opgebouwd is rond een enkel thema: het gevaar bestaat er in dat dit snel voorspelbaar en dus saai wordt. In die val trapt Syndrome niet. 'Now and Forever' mag dan wel spaarzame instrumentatie bevatten, de song is opgebouwd als een rustige dag aan zee. De muziek en de repetitieve patronen zwellen aan en sterven vervolgens weer weg. Daarna wordt die opzet herhaald. Die golfbewegingen houden de spreekwoordelijke spanning er in, al is die laatste van een erg rustige en serene aard.
Ook een extra toevoeging aan de totaalsound zijn de occasionele vocalen van zowel Vandekerckhove als Amenra frontman Colin Van Eeckhout, hoewel in dit geval 'vocalen' een relatief begrip is: beide heren declameren een stukje poëzie tekstgewijs doorheen de meanderende melodielijnen en dat breekt het geheel even, maar daarna keert de relatieve rust weer terug.
Met 'Now and Forever' heeft Syndrome een intrigerend album met ambient afgeleverd, dat minder topzwaar is in dronemateriaal, maar dat een zalvend en esoterisch effect teweeg brengt. Voer voor iedereen is dit schijfje dan ook nauwelijks, maar dat zal de liefhebber compleet worst wezen. Het lijkt wel alsof de connecties rond Amenra elke keer weer er in slagen om opvallende dan wel uitstekende geluiden op de wereld los te laten. Dat is hier niet anders en geeft vorm aan een muzikale reis op de golven van een afgelegen meer/zee met niets anders dan ongerepte duinen in de omgeving.
