Sunn 0))) is het gitaardroneduo Stephen O'Malley en Greg Anderson. Op hun vijfde cd 'Blackfeedback Violence' staan ze met de hulp van onder andere de Hongaarse vocalist Attila Csihar garant voor net iets meer dan 60 minuten claustrofobische, misantropische gitaargeluiden, verspreid over 3 tracks. De lang nazinderende gitaren leveren een knap klankdecor waarbij het geluid vaak oneffen is, van kleur verschiet of in kleine details aangepast wordt tijdens de ontwikkeling. Van songstructuren is echter uiteraard geen sprake en de sfeer die O'Malley en Anderson hier oproepen zal voornamelijk de meer lugubere geesten aanspreken.
Opener 'HELL-O)))-WEEN' – met veertien minuten het niemendalletje van de plaat – is meteen de track die het duidelijkst op abstracte gitaardrones drijft. Geleidelijk aan ontwikkelt zich in de kelderverdieping van het nummer een melodie die langzaam, maar onvermijdelijk aangedreund komt als een leger op buit en vrouwen beluste vikings. Halverwege verdwijnen de Noormannen uit het geluid en worden de gitaarklanken verder opengevouwen. Door het toevoegen van hogere tonen ontstaat op een gegeven moment zelfs een zuiver akkoord, wat in het geheel van het nummer niet minder dan een sensatie wordt.
Bij 'bassAliens' lijkt het wel alsof de luisteraar, op de vlucht voor de barbaren uit de vorige track, in de riolen gevlucht is. Een tapijt van onregelmatig tokkelende gitaren laat af en toe vallende druppels horen, waarbij lage gitaardrones suggereren dat er in het water meer dan alleen vuiligheid zit. Door voorzichtige uitbuiting van het stereo-effect wordt de rioolgang ruimtelijker, waarna brommende en verstoorde gitaren laten horen dat er zich boven het hoofd van de ondergrondse luisteraar een onweer aankondigt. Al kunnen het natuurlijk ook gewoon wegenwerken zijn.
Op het afsluitende 'DECAY2 (NIHILS' MAW)' komt de stem van Attila Csihar het geluid mee gestalte geven. De muziek speelt zich bovengronds af, al was de luisteraar beter in de riolen gebleven. Uit de dampen van het nummer komen de keelgeluiden, het geniepig en reutelend lachen of het ritueel en monotoon prevelen van Csihar niet meteen als een welkom over. De luisteraar krijgt een blik op wat de vikings aangericht hebben tijdens het verblijf in de riolen. Uit de mist doemt een landschap dat vergeven is van de gevolgen van rituele slachtingen, galgen en wielen waarop slachtoffers geradbraakt werden. Het enige dat te horen is, zijn de echo's van de prevelende opperpriesters die de macabere ceremonies hebben voltrokken. Wanneer dit eentonig prevelen naar het einde toe duidelijker naar voren komt, wordt duidelijk dat misschien nog niet alle beulen vertrokken zijn. Niet bepaald een geruststellende gedachte, maar daarvoor moet iemand dan ook niet bij Sunn 0))) zijn.
'Blackfeedback Violence' is een ideale plaat om de ongezonde verbeelding even de vrije loop te laten. Zuiver muzikaal niet altijd even boeiend, maar suggestief als de pest. Of een ander ongezond verschijnsel.
Meer over Sunn 0)))
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
