De Antwerpenaar Arne Van Petegem is een drukke muzikale duizendpoot. Zo heeft de man niet enkel een aardige carrière gemaakt in de internationale elektronicascène, maar zetelt hij ook in het dagelijks bestuur van het gloednieuwe muziekcentrum Trix en weet hij een trouwe schare muzikale vrienden te onderhouden. Op deze nieuwe plaat is een niet onbelangrijke plaats weggelegd voor enkele bevriende, vooruitstrevende muzikanten. Toch is en blijft 'Nothing's Lost' een typisch Styrofoam gegeven: voer voor de laptopmuziekfreaks!
Als er één ding is wat Styrofoam siert, is het allicht een mooie synthese te kunnen maken tussen het kille gehakkel van click 'n' cutritmen en de warme gloed van een rustige, muzikale omkadering. Reeds vanaf zijn vorige plaat ('I'm What's There to Show That Something's Missing') ontdekte Van Petegem dat zelf zingen een aardige bijdrage kan vormen tot zijn abstracte elektronica. Op deze nieuwe cd wordt die trend voortgezet waardoor de man een eigen muzikale weg bewandelt die zich situeert in een robotesk indie- en britpoplandschap (de zogenaamde 'indietronica'). Op deze cd is verder mooi rekening gehouden met de verschillende vocale gasten. Zo nestelt de stem van Valerie Trebeljahr (Lali Puna) zich warm in het digitaal golvende klankkader van de openingstrack in en versmelten zang, de gitaar van Marcus Archer (The Notwist), diepe bas en vele elektronische details in één vloeiend, melodieus geheel. Het is misschien even opschrikken bij de nogal stevige en brute raps waarmee Alias dit rustieke gebeuren onderbreekt, maar dankzij een perfecte digitale manipulatie luidt 'Misguided' met veel verve deze cd in. Een gelijkaardige formule kenmerkt de komende drie kwartier die 'Nothing's Lost' in beslag neemt. Toch worden wel degelijk verschillende accenten gelegd. Zo doet het heerlijke 'Couches in Alleys' wat denken aan een versnelde kermismolen die dankzij een diepe bastoon en de verknipte zang van Ben Gibbard (Death Cab for Cutie) afgeremd wordt. 'Anything' verraadt met zijn vlot wandelend ritme en zijn veelvuldige discogeluidjes weer duidelijk dat Bent Van Looy van Das Pop mee aan de slag is gegaan (iets wat vocaal ook bevestigd wordt). Ook 'Front to Back' leunt meer aan bij dat luchtige discogevoel en klinkt daardoor een beetje meer van plastiek, hoewel de sussende zang van Andrew Kenny (American Analog Set) zeker voor verzachtende omstandigheden zorgt. Vreemd genoeg zijn de paar songs die Styrofoam volledig voor eigen rekening heeft genomen ook de moeilijkste en minst aangename. Zowel 'Beequeen' als 'Safe + Broken' lijden onder een overdaad aan click 'n cuttechnieken waarbij het laatste zelfs met jankende gitaar en door mekaar gesmeten zanglijnen even naar de 'next'-toets doet grijpen. Gelukkig maakt de afsluiter weer alles goed. Een verhulde, maar eenvoudige triphop met fluit en piano wordt met zweverige strijkerts verrijkt en bouwt langzaam, repetitief op tot een mooie melodieuze climax. Klasse.
'Nothing's Lost' bewijst dat progressieve muzikanten niet noodzakelijk voor complexe muziek hoeven te zorgen. De dromerige slaapkamerpop van Styrofoam neigt al eens tot een meer nachtmerrie-achtig gegeven, maar mede dankzij assistentie van een aantal gasten die in hetzelfde muzikale straatje thuis horen, loopt dit experiment verrassend goed af. Geen wonder dus dat Ancienne Belgique (naar aanleiding van zijn 25-jarig bestaan) zijn studio vrijwillig heeft afgestaan om deze plaat te kunnen realiseren. Binnenkort valt te bewonderen hoe al deze partijen live smaken! Gewoon proeven.
Meer over Styrofoam
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
