Zoals zijn rosse baard en dreadlocks al doen vermoeden, is Sole geen klassieke hiphopper. Bij hem geen yoyo- of shizzle-raps, wel teksten over internationale politiek en de teloorgang van de hiphopcultuur, met zin voor relativeren en humor. 'Live From Rome' is, in tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, geen live-plaat, maar gewoon het derde album van de anticon.-rapper – eigenlijk het vierde, aangezien hij vorig jaar onder het pseudoniem Man's Best Friend al een opvolger maakte voor het fantastische 'Selling Live Water'. Het was dan ook afwachten of hij de hoge standaard die hij daarmee zelf gelegd heeft, kan evenaren.
Voor 'Live From Rome' liet Sole weer een heleboel vrienden opdraven. Zo zijn Bluebird en Pedestrian van de partij en mochten onder meer Odd Nosdam, Alias en Telephone Jim Jesus de productie onder elkaar verdelen. De invloed daarvan is duidelijk te merken. Zo klinken de coole hiphopbeats en warme synths van het voortreffelijke 'Self Inflicted Wounds' helemaal als Alias. Met zijn unieke rapstijl weet Sole het nummer toch naar zijn hand te zetten. Het spervuur van woorden dat we van hem gewoon zijn, stokt hier even - Sole is zowaar verstaanbaar - en laat hem van zijn meest toegankelijke kant zien. De flow van zijn woorden benadrukt het ritme en versterkt de cool van het nummer. Als vanouds verweeft hij politiek, hiphop en cultuur, waarbij hij zijn kritiek niet spaart. "When they kill Michael Moore, I'll make a song about it. This has been another commission to re-elect Nixon. I am to rap what Christian is to Indian." Of: "Michael Jackson saves his career selling off the Beatles catalogue. Every inch of this planet a laissez-faire death trap, culture is our greatest weapon." Gangsterposes en hiphopclichés zijn aan hem niet besteed. Het einde, waarin hij zijn stem laag na laag over elkaar legt, begeleid door een hoekige beat, vormt een knap sluitstuk van misschien wel het hoogtepunt van het album. Ook op 'Drive by Detournment' haalt hij het hoge niveau van zijn vorige platen. Een eenvoudige, ritmische synthesizerlijn vormt de basis van het nummer, waarop Sole zijn woorden loslaat. Door zijn natuurlijke stem af te wisselen met een vervormde, lijkt hij tegen zichzelf te battlen. En opnieuw is hij niet mild voor zijn collega's: "Indeed, you are more famous than I, more "successful" then I, perpetuate more stereotypes than I, and we were never even that close... But when I see you in hell, you'll be feeding me grapes." Al moet men wel het cd-boekje ter hand nemen om deze woorden te ontrafelen, aangezien Sole hier weer op volle snelheid zijn lyrics spuwt. Het uit elkaar vallende einde, waarin Sole het op een (bewust vals) zingen zet, toont de speelsheid van een artiest die niet bang is zijn imago te verliezen.
Toch is 'Live From Rome' zeker niet Soles beste album. De plaat bevat te weinig nummers die ook muzikaal de gevatheid en creativiteit van zijn vorige albums evenaren. In een nummer als 'Manifesto 232' ogen de beats wat flets en lijken ze wat te botsen met Soles rapstijl, waardoor het ritme uit het nummer wordt gehaald. Bijwijlen keert Sole terug naar oldschool hiphop – rechttoe rechtaan beats en sobere raps – die minder kan bekoren, iets waar bijvoorbeeld Sage Francis nochtans wel in slaagde. Zo klinkt het refrein van 'Atheist Jihad' - "booyaka booyaka" - wat geforceerd en kan Bluebirds bijdrage maar matig overtuigen. Al bij al is 'Live From Rome' een grijzere plaat dan we van Sole gewoon zijn, met veel middelmaat en – ondanks tracks als 'Crisis' en 'Theme' – te weinig uitschieters. Toch is een mindere Sole nog altijd de moeite, al was het maar voor de gevatte teksten – eindelijk is een cd-boekje het lezen waard – en de nieuwe wind die hij in de hiphop blaast.
Meer over sole
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
