Van een doorwinterd operacomponist als Rossini verwacht je misschien niet dat hij zich ook met geestelijke muziek bezig hield. Het was dan ook in opdracht van de aartsbisschop van Madrid dat hij in 1832 begon aan de compositie van zijn 'Stabat Mater', een middeleeuws-geestelijke tekst die een beschrijving geeft van Maria aan de voet van de gekruisigde Jezus. Het resultaat valt moeilijk te vergelijken met bijvoorbeeld het bekendere 'Stabat Mater' van Pergolesi dat veel meer gericht is op contemplatie en soberheid. Het is immers opvallend hoe duidelijk je de hand van Rossini herkent bij de versie op deze cd. De dramatiek is er meer veruitwendigd zoals bij opera. Ook de opbouw en de grote bezetting verraden zijn achtergrond als operacomponist, waardoor het beschouwelijke en religieuze bijna alleen in de tekst terug te vinden is.
Het eerste deel begint vrij somber met de celli en contrabassen in de lage tessituur, maar al vlug ontspint zich een aria-achtig motief waar koor en vocaal kwartet elkaar afwisselen. Wanneer de tenoraria begint zoals de aria van een heldentenor uit 'de Barbier van Sevilla' wordt het toch wel even hilarisch als je bedenkt dat deze tekst gaat over het leed van Maria die haar Zoon aan het kruis beweent. Ondanks het feit dat de muziek op zichzelf wel mooi overkomt is de relatie tussen muziek en woord heel onduidelijk. Dit is een element van kritiek dat opgaat voor de ganse compositie, ongeacht de genietbaarheid van de muziek op zich. De tenor, Guiseppe Sabbatini, neemt de grote sprongen in de zangpartij met een groot technisch gemak. Evenals de tenor zijn ook de andere solisten operazangers met een groot volume en weelderig vibrato. Ook hun zangprestaties zijn vocaal-technisch heel overtuigend, maar de basaria wordt door Michele Pertusi met een wel erg donkere stemkleur gezongen. Het Nederlands Radio Koor en het Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Riccardo Chailly leveren een mooie prestatie en spelen met grote precisie.
Het 'Quando corpus' en het slotdeel zijn de enige delen waar Rossini zijn oorspronkelijke stijl verlaat en plaats maakt voor meer innerlijke dramatiek. Het 'Amen, in sempiterna' heeft hij heel polyfoon opgevat in tegenstelling tot de rest van de compositie. Voor liefhebbers van Rossini zal deze cd ongetwijfeld een mooie aanwinst zijn. Diegenen die houden van authentieke religieuze muziek zullen aan deze muziek jammer genoeg weinig boodschap hebben.
Meer over Rossini
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
