Veel meer door de wol geverfd dan Rony Verbiest vindt men ze niet in de Belgische jazzwereld. Hij liet in de loop van de jaren van zich horen op tal van opnames en grote podia, maar typerend is dat Verbiest ook het kleinere publiek van kleine zaaltjes en cafés nooit heeft geschuwd. Dat leerde hij misschien van zijn vader, die hem als zesjarige jongen inwijdde in de geheimen van de accordeon. Het is met dit instrument dat hij vooral bekend is geworden, veelzijdig flirtend met verschillende stijlen als musette, tango of jazz. Minder bekend -hoewel gediplomeerd- is Verbiest als saxofonist. Daar kan 'Nature Boy' misschien verandering in brengen. Ondersteund door de traditionele driepoot drum, piano en bas blies zijn baritonadem door tien klassiekers.
'Nature Boy' kan niet meteen nieuwlichterij genoemd worden met nummers als 'Spring Is Here' (1928) en 'The Nearness of You' (1938). Verwacht ook geen blitse elektronische opluistering, ongewone arrangementen of oneigenlijk gebruik van het instrumentarium, zoals al eens noodzakelijk wordt geacht om jazzalbums op te leuken. Wat heeft deze cd dan te bieden?
Vakmanschap, in de eerste plaats. Bisceglia op piano toont zich een beheerste maar veelzijdige begeleider die de meditatief-vertellende tussenspelen in titelnummer 'Nature Boy' met de nodige plechtigheid kan leveren, maar in 'I Heard a Rhapsody' evengoed overkomt als de vinnigste solist. Verderame op drums en Lauscher op bas stellen zich volledig ten dienste van het collectief, met goed gedragen solo's en thema's tot gevolg, zelfs al zijn ze vaak traag en uitgesponnen. De opbouw van de nummers is over het algemeen weinig verrassend maar erg verzorgd. 'The Nearness of You' opent met een herkenbaar pianomotiefje dat verschillende keren terugkeert en het nummer uiteindelijk ook afsluit. Drum en bas vallen op sokkenvoetjes in, waarop het sensuele thema op sax ingezet wordt. Zoals in de meeste nummers volgt een pianosolo en een saxofoonsolo, om terug met het thema te eindigen.
Maar 'Nature Boy' biedt vooral klank. Het hese, sonore geluid van Verbiests bariton vleit zich met een complexloos aplomb neer op het kraakverse, sprankelende drumgeluid waarbij hij alle ruimte krijgt van de piano, al is de bas hier en daar echt te weinig te horen. 'Tenderly' is zo een lekker dik, wollig tapijt, dat het niet moet hebben van spitsvondigheden, maar wel van uiterst levend samenspel waarin de muzikanten zich erg op hun gemak lijken te voelen en weinig geldingsdrang demonstreren.
Een groot overwicht aan lange, ontspannen nummers -soms ronduit log-, leidt echter tot weinig afwisseling en muziek die moeilijk op de voorgrond kan blijven. Het is jammer dat bas en de drum niet wat vaker mogen soleren, wat voor wat meer reliëf zou kunnen zorgen.
Schoonheid schuilt op 'Nature Boy' in de pure, kleine dingen: mooie interacties of melodische wendingetjes. Het zachte, toegankelijke geluid van dit album maakt het tot een geschikte deken om de ziel te verwarmen op een zondagmiddag of een nachtelijk uur, maar het zal allicht weinig extase, fascinatie of verbazing losweken.
Meer over Ronny Verbiest
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
