Hoe komt het dat wie aan het werk van Robert Schumann denkt, niet vanzelf uitkomt bij diens koormuziek? Er zijn in geschriften genoeg aanwijzingen te vinden dat de componist dit niet tot zijn minst belangrijke repertoire rekende, en ook de kwaliteit van wat de man heeft nagelaten voor wat het koorgenre betreft, laat vermoeden dat vandaag al te vaak onterecht over deze muziek wordt heen gekeken. Daar wil het Vlaams Radio Koor onder leiding van Bo Holten iets aan doen, en het resultaat is een tot de nok gevulde opname geworden met koorwerken van een van Duitslands grootste componisten. Wie de vocale leefwereld van Schumann bekijkt, denkt overigens meteen aan wat Brahms voor deze bezetting heeft nagelaten. Hoewel erg vergelijkbaar qua sfeer en toonzetting, is die muziek veel beter geconserveerd door de tijd. Misschien is dat – niet zonder ironie – te wijten aan het feit dat mensen als Schumann zich meteen voor Brahms' koorwerk hebben ingezet, terwijl Schumann zelf niemand had om zijn koorwerk van bij het begin te verdedigen.
Hoe dan ook is het een goed idee om heel veel koorwerk naast elkaar te plaatsen op een cd. In tegenstelling tot wat men zou kunnen vermoeden, is het immers zo dat het genre een grote diversiteit aan emotionaliteit toelaat, en dat is precies wat het Vlaams Radio Koor hier laat horen. Het luchtige, bijna volkse – ook bij Brahms in overvloed aanwezig – wordt hier zonder enig schroom naast meer zwaarwichtige, quasi spiritualistische schriftuur geplaatst. De componist blijft zijn eigen stem echter getrouw en verbindt alle muziek met een hem kenmerkende indringendheid. Daardoor beklijft deze opname van begin tot eind, hoewel straks nog een noot moet geplaatst bij de opnameklank. Op het tweede deel van de cd laat dirigent Bo Holten overigens Inge Spinette aanrukken, bekend als liedbegeleidster en niet onverdienstelijk in pianoduo met Jan Michiels. Spinette heeft een erg lichte toets en transformeert de ogenschijnlijk lichtvoetige liederen in een waar plezier voor het oor. Ze is gewiekst, doortastend en tegelijk technisch goed onderlegd, waardoor de vocalisten met groot gemak op haar ideeëngoed kunnen inpikken.
Schumann was er niet de man naar om zomaar repertoire te schrijven voor massief koor. In tal van werken voorzag hij dan ook een solopartij, die hier meestal, maar niet over de hele lijn, telkens goed wordt vertolkt. De vraag is dan ook wat een koor uit de internationale top met dit repertoire zou hebben aangevangen. Hoelang duurt het nog eer Marcus Creed zich bijvoorbeeld op deze muziek zal storten? Het is een vraag die zich niet opdringt omdat het Vlaams Radio Koor slecht zingt, want dat is zeker niet het geval. Wel is de klank in zijn geheel soms nogal dun. De samenzang lijkt op een soort oppervlakkig spoor vooraan in de opname gemixt te zijn, terwijl die in de diepte weinig resoneert. Of is het verbeelding dat de lagere regionen hier niet genoeg in de lengterichting vertegenwoordigd zijn? Hoe dan ook lijkt deze cd nogal eendimensionaal opgenomen. Of dit aan het ensemble ligt, lijkt moeilijk uit te maken, maar aangenomen kan worden van niet. De interpretaties zijn namelijk wel gevoelvol en blijven technisch moeiteloos overeind. De enige vaststelling waarmee men deze 'Choral Works' bij label Et'Cetera recht doet, is dan ook aangeven dat er ergens een schoentje wringt, waardoor het algehele gevoel niet extatisch is, hoewel nog steeds diep ontroerend.
