De broertjes Richard en Laurence Pike laten zich opnieuw van hun meest subtiele kant zien. Ditmaal heeft PVT het beroemde Warp-label verlaten, wat zich vertaalt in een meer popgetinte klank en minder complexe, psychedelische elektronica dan vroeger. Zoals de titel aangeeft, staat de mens meer centraal op de derde plaat van dit gezelschap, wat resulteert in erg verfijnde en toegankelijke muziek met een duidelijk gezicht.
PVT maakt op ‘Homosapien’ nogal donkere, psychedelische folktronicaspinsels, huiskamerexperimenten die zijn uitgegroeid tot intrigerende songs met een bijzondere voedingsbodem. Het analoog orgelriedeltje dat de mompelende opener ‘Shiver’ aandrijft, terwijl het nummer op de rand blijft balanceren van een echte doorbraak, het melancholische toetsenthema in dancesong ‘Evolution’ met zijn aansporende livedrums of de echoënde zangkreten in ‘Cold Romance’ die als smeekbeden weerklinken: PVT weet te goochelen met emoties.
Er hangt een soort magie over deze plaat, een rijkdom waar popelektronica-artiesten als Daan enkel maar van kunnen dromen. Songs als ‘Evolution’ vertrekken vanuit een eenvoudig, opmerkelijk orgelthema en groeien al gauw uit tot een psychedelische kermismolen.
Tegelijkertijd hangt er ook een zekere droevigheid over het album, een terneergeslagen gevoel dat veroorzaakt wordt door veel donkerblauw toetsenwerk. De hoge, open zang en heldere beats vormen hiermee vaak een sterk contrast, maar sombere stem en rollende livedrums houden ‘Electric’ dan weer helemaal neergedrukt. Zo speelt PVT voortdurend met licht en donker, elf keer op rij.
Hoe wonderbaarlijk dat allemaal ook klinkt, toch is ‘Homosapien’ duidelijk een popplaat met welluidende, openhartige liedjes. In een ander kader van geluiden en productie zou ‘Love and Defeat’ door elke Depeche Mode-kloon kunnen gemaakt zijn, terwijl de daaropvolgende titeltrack als een lofi indiesong overkomt, een zeldzaam moment waarop gitaren permanent aanwezig zijn.
PVT heeft deze nieuwe artistieke stap goed gezet. ‘Homosapien’ is een intrigerende plaat die eenvoud vermengt met de vernuftige technische kunsten van de band.
