Niet dat het velen wat zal zeggen, maar Koen Lybaert heeft inmiddels een cv in de ondergrondse Belgische elektronicascene om "u" tegen te zeggen. Zijn meest bekende alter ego, het minimale technoproject Starfish Pool is inmiddels een jaar of tien geleden ten grave gedragen, maar onder namen als Llips, Minion of recent Ontayso is de Antwerpenaar aan de knopjes blijven draaien. Als contrast met een wild ritmisch verleden, verdiept Ontayso – een samenwerking met de Mexicaanse muziekbroeder Ester Santoyo – zich in de wereld van drones, ambient en minimale dubmuziek. Na een megalomaan project, '24 Hours', een box van 25 cd-r's die elk net een uur duren, is het duo in 2009 begonnen aan de reeks 'Abstract Series': een geheel van tien cd-r's die een muzikale reflectie vormen van de olieverfschilderijen van Koen Lybaert.
In 2009 bestond het eigen label U Cover ook net tien jaar, een mooie aanleiding voor een tiendelige 'Abstract Series' dus. De naam van het project is in elk geval niet uit de lucht geplukt. Een basis van repetitieve gitaardrones en minimale soundscapes, ontstaan uit subtiele technische bewerkingen, verlegt de wetten der traagheid. Daarmee dringt dit duo door tot in het diepste spectrum van de menselijke geest. Goed graven bij luid volume is dus de boodschap. Dat levert een veelheid van impressies op met vaak bedwelmend effect.
De vaalblauw gekleurde 'Series N° 01' is in elk geval de rust en kalmte zelve. Een traag omwentelende basistoon slaat als een schuimende golf te pletter op de rotsen en neemt in zijn nasleep een hoeveelheid geluiden en herinneringen mee. Met bewuste aandacht voor ruis en een zeldzame kraak op de voorgrond, speelt de grootste dynamiek zich dus af in het verlengde van de inderdaad aan de zee refererende grondkleur, waar naklanken en fantasie van de luisteraar elkaar ontmoeten. De trage, maar gestage pulsbeweging van deze eindeloze drone verandert bovendien subtiel van tint, waardoor deze schijnbaar stilistische muziek voortdurend in beweging blijft. Wanneer de eerste en tevens langste van vier klankimpressies – allen gebundeld op één eindeloos herhaalbare track – geleidelijk aan wordt opgevuld met een diep dreunende, tribaldrum-achtige cadans, ontstaat een ronduit hypnotiserend geheel dat de luisteraar volledig verdooft.
In de laatavond-rode 'Series N°02' is da aanpak allemaal een tikkeltje anders. Er wordt minder aandacht besteed aan voor ruis en hoge tonen. Verder goochelt deze eveneens één track maar verschillende beelden tellende cd-r met seismologisch diepe dubbassen, donkere halo's en echo's en spaarzame, maar prominent aanwezige voorgrondgeluiden. Hierbij zorgt vooral het haast niet meer hoorbare basmotief voor beweging, waardoor het geheel een stuk gevulder en onrustiger klinkt dan 'N°01'. De juiste ritmische tik aan het einde van de basrif geeft de reggaesuggestie zijn volmaakte vorm, waardoor Ontayso een gooi doet naar de meest benevelde dronedub ooit. Een zeer voorzichtige opbouw met meer en meer ritmische ingrediënten sterkt deze ronduit grandioze geluidstrip aan, wat vroegtijdige ontsnapping onmogelijk maakt. Hetzelfde geldt overigens voor de paar klankexperimenten die op het eerste en meest indrukwekkende geluidsbeeld volgen: verslavend, dodelijk verslavend.
De muziek van Ontayso mag met recht 'schilderend' genoemd worden. De schijnbare monotonie maar de feitelijke subtiele contrasten op de hoesschilderijen van Lybaert rijmen helemaal met de onderliggende dynamiek van deze muziek. Het is juist die diversiteit en dromerigheid, in combinatie met een voortdurend juiste opvulling en beweging, die aangeeft dat de hele 'Abstract Series' nog wel eens aardig wat verrassingen in petto zou kunnen hebben. Indrukwekkend.
Meer over Ontayso
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
