My Little Cheap Dictaphone (afgekort MLCD) is het hobbyproject van RedBoy, de gitarist van Hollywood Porn Stars, waarin hij samen met drie andere multi-instrumentalisten zijn meest ambitieuze muzikale ideen tot leven brengt. Die ambitie is hoorbaar in de muziek: MLCD maakt stevige, catchy popnummers, voorziet die vervolgens van uitgebreide arrangementen, en zet die ten slotte met een fantastische klank op plaat.
'The Tragic Tale of a Genius' is een conceptalbum over een jonge muzikant op de grens tussen waanzin en genialiteit, en bevat bijgevolg veel referenties naar dromen, nachtmerries en hallucinaties. Het nummer 'Overture', dat zoals de titel suggereert als intro fungeert, zet meteen de toon. Na een paar krakende samples strijden een orgel, een batterij synthesizers en een theremin om de titel van meest angstaanjagende instrument, begeleid door bijna militair klinkende marsdrums. Vervolgens wordt de luisteraar meteen getrakteerd op één van de hoogvliegers van het album: 'Piano Waltz' begint met dromerige klanken die recht uit 'le Fabuleux Destin d' Amélie Poulain' lijken te komen, wordt langzaam opgebouwd naar kermismuziek met een halfbezopen meeroepkoor, en ontspoort naar het einde toe in een bad trip van onheilspellende strijkers.
Het is moeilijk om hoogtepunten uit het album te lichten, of algemene muzikale beschrijvingen te geven: 'He's Not There' is een adrenalinestoot, in 'What Are You Waiting For' zorgen Jonathan Donahue van Mercury Rev en een wijds strijkersarrangement voor kippenvel, 'My Holy Grail' klinkt triomfantelijk en haast religieus, 'In My Head' is een spookachtig horrorlied, 'What the Devil Says' is een in blues verzopen gospelnummer dat Nick Cave is vergeten te schrijven, en het titelnummer is een droge meestamper in de geest van Tom Waits.
Verder bevat het album ijle engelenkoren, flarden westernsoundtrack, psychedelische keyboards en meer toeters en belletjes dan een mens in één keer kan verteren. Daar zijn zowel de heel knap geschreven nummers en arrangementen als de haast perfecte productie verantwoordelijk voor: er gebeurt zo enorm veel tegelijk dat elke luisterbeurt nieuwe ontdekkingen oplevert, zonder dat de nummers daardoor aan onmiddellijke kracht moeten inleveren.
Er wordt in België slechts zelden ongegeneerd ambitieuze muziek gemaakt, en conceptalbums hebben bovendien de kwalijke reputatie vaak te verglijden in pretentieuze maar potsierlijke bombast. MLCD is er echter wonderwel in geslaagd alle valkuilen te ontwijken. 'The Tragic Tale of a Genius' is een meesterwerk met invloeden uit de meest uiteenlopende hoeken en een afwerking om duimen en vingers bij af te likken.
Meer over My Little Cheap Dictaphone
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
