Het is inmiddels drie jaar geleden dat My Brightest Diamond en vooral Shara Worden de wereld verstomden met hun emotioneel diepgaand poprockdebuut 'Bring Me the Workhorse': een plaat waarvan de inhoud enkel maar mooier werd na lange rijping. Des te opmerkelijker was de aankondiging dat er ook een klassiek tweelingbroertje zou geboren worden. Die bevalling heeft wel enige jaartjes aangesleept, niet in het minst omdat de eerste boreling al ontzettend veel klassieke ingrediënten bevatte en de band niet in herhaling wilde vallen. Dat is bij 'A Thousand Shark's Teeth' dus ook helemaal niet het geval. Nog meer dan zijn voorganger goochelt deze cd met klankkleuren en een rijke weelde aan arrangementen, zonder ook maar een seconde afbraak te doen aan een universele sfeer en dromerige diepgang.
Enige spiritualiteit is My Brightest Diamond niet vreemd. 'A Thousand Sharh's Teeth' is één en al verbondenheid met natuurkrachten en gevoelens. Dat vertolkt zich in diep emotionele teksten, desolate foto's maar ook fabuleus krachtige en aparte muziek. Daarin staat vanzelfsprekend het karakter van Shara Worden centraal met haar erg hoog klimmende, grillige en klassiek aandoende vocale partijen. In een kader dat lichte sfeerelektronica, strijkers, harp, klokkenspel, blazers en schuifelende ritmen bevat, lijkt My Brightest Diamond zich hier wat te profileren als een dromerige versie van Björk of Portishead zonder triphop-partijen. Denk hierbij vooral aan sfeer en niet aan drukdoenerij. 'Apples' bevat dan misschien wel een stukje ratelende en dwarrelende ritmiek, maar de elfenzang van miss Worden blijft toch de algemene smaakmaker. Een verliefde jazzsong met symfonische accenten ('From the Top of the World') duidt dit nog het best. Deze muziek bezit een ziel. 'A Thousand ...' toont My Brightest Diamond op zijn krachtigst en is een uiterst indrukwekkende plaat. Zelfs wanneer de band zich even verlaagt tot een intiem fluisterspel, zoals in de prachtige smeekballade 'To Pluto's Moon', blijkt de cd een vat vol emoties. Daarom kan dit album het zich ook gerust permitteren op de tweede helft stevig de dromerige diepte in te duiken. Dit veel moeilijkere deel, dat uitmondt in een glorieus 'The Brightest Diamond', zal allicht vele luisteraars doen afhaken, maar zijn intrinsieke schoonheid is er niet minder om. Beperkte kracht en ritmische omkadering mogen zich dan gerust laten gelden.
Intrigerend is hij wel, het jonge broertje van 'Bring Me the Workhorse'. Als een moderne opera voor verloren zielen goochelt deze plaat met eigen opvallende wetmatigheden en karaktertrekken. Daarmee treedt 'A Thousand Shark's Teeth' op een prachtige manier uit de voetsporen van zijn voorganger terwijl My Brightest Diamond op en top zichzelf blijft. Topklasse.
Meer over My Brightest Diamond
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
