Met de serie 'In The Fishtank' nodigt distributeur Konkurrent bands uit die in Nederland toeren om zich enkele dagen in hun studio te laten gaan en enkele tientallen minuten muziek op band te zetten. Voor deze tiende aflevering kwamen Motorpsycho en de blazers van Jaga Jazzist bijeen in de zomer van 2002 om samen een hoop muzikale lol te trappen. De Deze cd is het bewijs dat dat behoorlijk is gelukt: deze zeven Noren hadden al samengespeeld op enkele jazzfestivals en dat is eraan te merken. Iedereen is goed op elkaar ingespeeld en foutjes of slordigheidjes zijn niet te bespeuren. Toch ontbreekt er geregeld wat opwinding en originaliteit met melodieën die wel eens erg voorspelbaar en conventioneel durven te zijn.
Vooral de instrumentale tracks zijn niet altijd even boeiend. Lichte percussie en bas bouwen in opener 'Bombay Brassière' een broeierig bedje waarop aanvankelijk alleen de trompet zachte, warme klanken tentoon mag spreiden. Eenvoudige, korte stukjes snijden door merg en been. Wanneer ook andere blazers invallen wordt er echter te veel teruggegrepen naar algemene formules zodat het nummer volledig in duigen valt. Het verhaal van 'Doffen Ah Um' lijkt analoog te lopen wanneer de mooie intro met piano en fluit wordt afgebroken door de rest van de blazers. Die gooien echter funky melodieën door elkaar tot een aanstekelijk geheel. 'Theme de Yoyo' is nog funkier. Een leuke basrif zet de lijnen uit waarna ook de blazers vette rifs bovenhalen. Na uitstekend gezang mogen eerst de sax en daarna de gitarist elk een fantastische solo te voorschijn toveren. Shaken tot je erbij neervalt. 'Pills, Powders and Passion Plays' is het andere gezongen nummer. Funky ritmes moeten er niet van verwacht worden. Bas en zang hebben veel grotere rol gekregen en vullen die ingetogen in. Met de blazers als ondersteuning wordt het een aangename rocksong.
Afsluiter 'Tristano' is een gedrocht van dik twintig minuten. Verschillende geluiden, van fluiten of percussie tot het mishandelen van pianosnaren, worden bijeen gesmeten. Dat het niet echt melodieus is, is dan ook niet te verwonderen, maar ook als experimenteel klankgeheel valt het veel te licht en te saai uit. In de tweede helft van het nummer komt er langzaamaan wat meer lijn in, maar ook zo slagen de heren er niet in iets boeiend in deze afsluiter te leggen.
Meer over Motorpsycho + Jaga Jazzist Horns
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
