Op Arte werd het geluid van het Berlijnse Modeselektor (Gernot Bronsert en Sebastian Szary) ooit omschreven als "dreck elektro", niet meteen een stijlaanduiding die muzikale relevantie laat vermoeden. Toch is 'Hello Mom!' geen platte electroschijf. Hoe duidelijk en toegankelijk de elektronica van het duo ook mag zijn, muzikale smaak is ze duidelijk niet vreemd en bovendien komen de heren gevarieerd uit de hoek. Echt melodisch zijn de tracks zelden te noemen, maar pruttelen en tikken doen ze dat het een lieve lust is. Strakke ritmes, duidelijke beats en korte melodietjes domineren de meer dansgerichte nummers, terwijl Modeselektor in de luistertracks ritmisch verfijnder voor de dag komt. De manier waarop ze de muziek geregeld laten haperen door er stevig in te knippen getuigt niet van grote verfijning, maar geeft het vanzelfsprekende van hun tracks wel af en toe een lekkere tik. Bovendien bouwen de heren hun nummers graag op in verschillende etappes, door geregeld terug te schakelen in de opbouw of loops te laten afwisselen om ze later te kunnen combineren.
Met het verstrijken van de nummers wordt duidelijk dat Bronsert en Szary een muzieksmaak hebben waarin plaats is voor electro, hiphop, ragga, dub, dance en ambient. Voor de hiphoptracks wordt een beroep gedaan op de rappers van TTC, die zo vakkundig verknipt worden in 'Dancingbox' dat ze niet op gang lijken te mogen komen. Wanneer Sasha Perera achter de microfoon mag plaatsnemen, wordt er een strakke, Aziatisch aandoende productie onder haar raggavocalen geschoven, iets wat fans van M.I.A. zeker zullen kunnen smaken. Van alle hiphopverwante nummers is 'The Rapanthem' het meest luistergericht wegens het spelen met kleuren die variëren van een nasaal kerkorgel, tot hogere, relaxte tonen die zich al zweefvliegend door het nummer heen bewegen.
Wanneer de beats en de riffs strakker aangetrokken worden, komt de dancekant van het duo naar boven. Zo wordt in 'Kill Bill Vol. 4' een spel gespeeld met een handvol danscliché's van een strakke 4-beat en een pruttelende baslijn tot het geleidelijk, housy opvoeren van de toonhoogte. Hiertegenover staan nummers die zich meer op de hoofdtelefoon richten en waarbij ambient een duidelijke inspiratiebron vormt. 'In Loving Memory' klinkt met de fijner uitgewerkte geluidjes en het kerkorgel zelfs ronduit serieus, terwijl 'I Love You' van meet af aan de aandacht opeist. Een elektronisch effect als druppels die op het water vallen en uitdijende cirkels trekken, dwingt tot luisteren en door de voorzichtige opbouw wordt de rustige sfeer nooit verstoord, ook niet wanneer de beats binnenkomen. De kroon op het luisterwerk van 'Hello Mom!' is echter 'Hasir', waar Modeselektor zich van een melodische kant laat horen. Een tapijt van soms zelfs meerstemmige melodietjes wordt opgebouwd, vetrekkend vanuit een oosters snaargeluid. Door deze stukjes soms van ritme te laten veranderen, borduurt Modeselektor hier aan een structuur die niet overweldigt qua complexiteit, maar wel bijzonder fraai om horen is.
Meer van deze rijkdom had een voorspelbaar nummer als 'Fake Emotions' veel goed kunnen doen, maar hoe dan ook kan een luisteraar met 'Hello Mom!' heel wat richtingen uit.
Meer over Modeselektor
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
